Zdzisław Beksiński. Malarz tajemnej formy egzystencji
Zdzisław Beksiński, „Bez tytułu”, 88×68 cm, glicee na papierze, galeria Touch of Art Zdzisław Beksiński urodził się 24 lutego 1929 roku w Sanoku. W 1947 roku przyszły malarz rozpoczął studia na Wydziale Architektury na Politechnice Krakowskiej, jednak od zawsze marzył o szkole filmowej: „W młodości marzyłem o tym, żeby zostać reżyserem filmowym. (…) Mój ojciec, który był pragmatykiem, szybko obliczył, że jako reżyser nie znajdę pracy. Natomiast w kraju zniszczonym przez wojnę na pewno nie grozi mi bezrobocie w zawodzie architekta. Ponieważ byłem posłusznym dzieckiem, posłuchałem ojca i w 1947 roku zdałem egzaminy na Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej”. Zanim zaczął malować, zajął się fotografią, wyprzedzając wielu awangardowych światowej sławy twórców. „Moje obrazy niezależnie od tego, co maluję, wywodzą się z abstrakcjonizmu. Zaczynałem zresztą jako abstrakcjonista”. Zdzisław Beksiński stworzył m.in. serię fotomontaży będących zestawieniem różnych zdjęć nie mających ze sobą żadnego związku. Już w latach 50. polski surrealista odkrył kolejną wielką pasję – rysunek. Inspiracje malarskie Beksińskiego? „W młodości inspirował mnie Artur Grottger i tego typu malarstwo. Duży wpływ wywarł na mnie także Picasso, ale to nic oryginalnego. (…) Myślę, że o wiele większe znaczenie dla mojego malarstwa miała literatura, zwłaszcza utwory Franza Kafki, do którego mam duży sentyment”, po czym dodawał: „Nigdy nie byłem za granicą. Wielkich malarzy dawnych i współczesnych znam tylko z reprodukcji”. W Rzeszowie, w którym mieszkał po ukończeniu studiów, Beksiński tworzył pełnoplastyczne rzeźby i reliefy. Wierny abstrakcjonizmowi, wykonywał również figuratywne, wielowarstwowe kompozycje, będące zapowiedzią jego późniejszych prac. Ważną inspirację dla twórczości Beksińskiego stanowiła także żona, Zofia Helena z d. Stankiewicz. Na początku lat 60. Zdzisław Beksiński w trakcie Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA otrzymał od dyrektora nowojorskiego Muzeum Guggenheima zaproszenie na półroczne stypendium do Stanów Zjednoczonych. Beksiński odmówił. Cztery lata później artysta poznał Janusza Boguckiego, który zorganizował Beksińskiemu ekspozycję w Starej Pomarańczarni. W 1972 roku Beksiński całkowicie zerwał z abstrakcjonizmem, pokazując pejzaże i figuratywne kompozycje pochodzące z tzw. „okresu fantastycznego”. Wystawa spotkała się z dużym zainteresowaniem, a twórczość Beksińskiego zyskała grono zagorzałych wielbicieli jak i krytyków. W 1976 roku malarz przeniósł się do Warszawy, a niedługo potem rozpoczął współpracę z mieszkającym we Francji poznanym wcześniej marszandem Piotrem Dmochowskim. Jednak narastający konflikt, problemy z wylansowaniem Beksińskiego na zachodzie, sprawiają, że artysta przestał malować krajobrazy, z których dotąd słynął. Zamiast nich na płótnach coraz częściej przedstawiał głowy, niepokojące figury postaci. Częstym motywem w jego twórczości była śmierć. Beksiński tłumaczył to w następujący sposób: „Malować śmierć, żeby choć na chwilę o niej zapomnieć”. Przekornie dodawał, że nie czuje...
Jerzy Duda – Gracz. Mistrz groteski i ironii
Jerzy Duda – Gracz, „Brzegi – Wiosna 3”, 1982 r., olej na płycie, 17,5 x17,5 cm, galeria Touch of Art Jerzy Duda – Gracz urodził się 20 marca 1941 roku w Częstochowie. Ukończył studia z zakresu grafiki w katowickiej filii ASP w Krakowie, gdzie w połowie lat 70. zaczął także wykładać. Uczył młodych adeptów sztuki malarskiej tworzenia realistycznych, baśniowych postaci: „Malowanie obrazów może pełnić (poza artystyczną oczywiście) funkcję ideową, społeczną, dydaktyczną etc., której rezultaty dają wizualne wyobrażenie czegoś więcej niż malarskiego rozwiązywania płaszczyzny. Musi być tylko spełniony ten podstawowy warunek, że ma się coś swojego i istotnego do powiedzenia, wtedy z pewnością formalne rozstrzygnięcie nie tylko się znajdzie, ale może się zdarzyć, że będzie rozstrzygnięciem formalnie nowym”. Ponownie wrócił na uczelnię w 1992 roku w Warszawie, gdzie nawiązał współpracę z nieistniejącą dziś Europejską Akademią Sztuki założoną przez Antoniego Fałata. W swoich obrazach Jerzy Duda – Gracz komentował społeczno – polityczną polską rzeczywistość, wspominając w jednym z wywiadów: „Jestem chory na Polskę”. Potwierdziła to córka artysty, Agata Duda – Gracz: „Był uzależniony od wszystkiego co polskie, od literatury polskiej, malarstwa, pejzażu. Żył przemianami polityczno – ustrojowymi zachodzącymi w naszym kraju”. Płótna Dudy – Gracza posiadały zawężoną kolorystykę, inspirowaną twórczością Witolda Wojtkiewicza, innych młodopolskich artystów, XVII – wiecznego niderlandzkiego malarstwa, jak i współczesnych ruchów, tj. kapizm czy Grupa Janowska. Jerzy Duda – Gracz tworzył także grafiki, linoryty, drzeworyty w duchu niemieckiej ekspresjonistycznej grupy Die Brűcke, oraz liczne autoportrety nawiązujące do dzieł Rembrandta, Caravaggia i Rubensa. Płótna Dudy – Gracza zyskały wielu zwolenników m.in. krytyka sztuki, redaktora „Szpilek” i „Wiadomości Kulturalnych” Krzysztofa Teodora Toeplitza, jednak sam malarz nie lubił rozstawać się ze swoimi dziełami. Wielkim, nie do końca spełnionym marzeniem Dudy – Gracza była praca w teatrze: „Marzy mi się – i to jest chyba jedyne marzenie mojego życia – praca w teatrze”. Plan zrealizował pośrednio tworząc scenografię do przedstawienia córki „Kaligula” w krakowskim Teatrze im. Juliusza Słowackiego. Jerzy Duda – Gracz początkowo wyśmiewał niższe klasy społeczne, dopiero z czasem zaczął je idealizować. W latach 70. stworzył słynny cykl „Tryptyk polski” inspirowany „Śniadaniem na trawie” Maneta, tycjanowską „Wenus” i „Proletarczykami” Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. To właśnie wtedy Jerzy Duda – Gracz stworzył jedną z pierwszych litografii sakralnych. „Droga krzyżowa” nie spotkała się ze zbyt ciepłym przyjęciem wśród zakonników. Nie zrażając się niezbyt pochlebną opinią Duda – Gracz w latach 80. i 90. XX wieku nadal tworzył prace o tematyce religijnej. Hołubiony przez władzę otrzymał pozwolenie na wzięcie udziału w Biennale w Wenecji. Duda...
Witaj na oficjalnym BLOG`u TouchofArt.eu
To miejsce szczególne dla tych, dla których Sztuka to ciągłe poszukiwanie, momentów gdy Dusza łączy się z Oddechem. Chcemy byś znów to poczuł … Let as Touch...
Widziane z bliska
Smugi jakie pędzel zostawia na rozgrzanym płótnie, szerokie bruzdy z których wyłania się postać tancerki… Artyści i ich techniki. Zobacz artykuły z kategorii ZOOM ...
Design czyli sztuka dekorowania wnętrz
Miejsce gdzie Sztuka staje się całkiem bliska. To tu spotyka się ona z codziennością, w której przedmioty powszechnego użytku stają się Ikonami. Zobacz artykuły z kategorii DESIGN...
Street ART
Tworzone pod przykrywką nocy, z dala od muzeów i galerii. Teraz, nagle, siła emocji – 500ml wolności … (źródło obrazka freeartwallpaper.net/) Zobacz artykuły z kategorii STREET ART...
Akt – zmysłowe płótna
Gdy piękno ciała łączy się z pięknem sztuki czas zatrzymuje się na moment, by dać chwilę zmysłom. Zobacz artykuły z kategorii AKT...
Surrealizm
Gdy rzeczywistość miesza się z nadrealizmem, gdy widzisz to czego widzieć nie możesz, gdy proste z pozoru rzeczy nabierają odmiennej symboliki … uszczypnij się i sprawdź czy to nie sen… Zobacz artykuły z kategorii SURREALIZM...
Pieniądze
Surrealizm
Street Art
Najnowsze Artykuły
Realista czy magik, czyli skąd się wzięły niesamowite opowieści Tomasza Sętowskiego?
W polskiej sztuce współczesnej nurtem, który zdobywa coraz szersze grono wiernych wielbicieli, jest realizm magiczny. Przybiera różne oblicza i warianty, zależne od indywidualnej fantazji twórcy. Jednym z czołowych przedstawicieli tendencji jest Tomasz Sętowski, autor kompozycji pełnych fantastycznych miast, nierzeczywistych postaci i magicznych sytuacji. Malarskie światy fantastyczne w duchu realizmu magicznego nie mogłyby zaistnieć bez dwóch kluczowych tendencji kulturowych. Jedną jest oczywiście surrealizm i związane z nim marzenia senne, automatyzm i zgłębianie wewnętrznego ja. Druga z nich, choć równie artystyczna,...
Czytaj więcej
W pogoni za snami na jawie i jawą we śnie
Nikt nie jest samotną wyspą i każdy twórca sięga do tego, co jest mu znane lub co zaprząta jego umysł. W ten sposób powstaje ciągłość twórczości ludzkiej i dorobek kulturowy kolejnych pokoleń. Czasami artyści stosują zapożyczenia wprost, czasami sięgają po reinterpretacje, a niekiedy po prostu odnajdują w którymś z klasyków sztuki bratnią duszę. Teza, że Rafał Olbiński czerpie z nurtu francuskich surrealistów, jest jednym z najczęściej powtarzanych zdań na temat dorobku tego artysty. Ogólnikowe stwierdzenie stanowi swego rodzaju wytrych,...
Czytaj więcej
Skąd się wzięły światy Beksińskiego?
Zdzisław Beksiński to obecnie chyba jeden z najlepiej rozpoznawalnych malarzy polskich ostatnich 30 lat. Nowo otwierane ekspozycje, wydawane książki oraz filmy budują kolejną falę zainteresowania twórczością tego niepokornego artysty. Niepokojące wizje jednych przyciągają swoimi mrocznymi tajemnicami, innych odpychają zbyt intensywnym ładunkiem emocjonalnym. O ile w każdym z obrazów sporo jest zakamarków duszy autora, to pojawiają się w nich również wpływy wcześniejszych pokoleń twórców. Co zatem możemy znaleźć w obrazach Zdzisława Beksińskiego? NIEromantyczna wizja świata Zacznijmy od nastrojowości, na której...
Czytaj więcej
Dwurnik i jego nikiforyzmy
Edward Dwurnik należy do kanonu polskich artystów ostatnich lat. Choć sam stawiał się zazwyczaj w roli awangardzisty, idącego pod prąd, można uznać go obecnie za prawdziwego klasyka. Wraz z jego śmiercią w październiku 2018, skończyła się pewna epoka. Twórca w swym podejściu do malarstwa był zupełnie bezkompromisowy i prowokujący. Zmuszał do myślenia i zdjęcia różowych okularów, które nałożył nam coraz szybciej galopujący konsumpcjonizm. Potrafił być krytyczny i chirurgicznie szczery wobec przywar ludzi komuny, ale też młodszego pokolenia czasów raczkującego...
Czytaj więcej
Symbolizm wiecznie żywy
Otaczająca nas rzeczywistość jest światem pełnym różnych znaczeń, które wprawne i przyzwyczajone oko potrafi wyłapywać. Często stają się one łakomym kąskiem i intrygującym tematem dla sztuk plastycznych. Największymi mistrzami w tym zakresie są bez wątpienia twórcy, czerpiący z nurtu symbolizmu, którzy w swym dorobku łączą w jedną całość sen, jawę, marzenia i dorobek kulturowy. Symbol w historii – historia symbolu Symbole towarzyszą nam od zarania dziejów. Były w przeszłości i są współcześnie wykorzystywane przez rozmaite sztuki – od literatury,...
Czytaj więcej
Gdy klasyka sztuki spotyka się z codzienną nowoczesnością – malarstwo Stanisława Młodożeńca
Rodzina Młodożeńców to artystyczna ikona współczesnej Polski. Kilka pokoleń artystów poetów, malarzy i plakacistów stanowi symbol rodzimej sztuki o znaczeniu równie wielkim, jak sto lat temu Kossakowie. Co istotne twórcy z rodu Młodożeńców są zdecydowanie mniej hermetyczni, czerpią ze świata i różnych źródeł, wpisując się w perspektywę globalnej wioski, która jest obecnie naszym nie tylko artystycznym domem. Stanisław Młodożeniec jest nieodrodnym twórcą swoich czasów – eksperymentującym, poszukującym, a przy tym pracującym nad swym indywidualnym i rozpoznawalnym stylem, na który...
Czytaj więcej
Przemiany światów nie tylko malarskich. O twórczości Tomasza Alena Kopery
Nie ma jednego jedynie słusznego poziomu, na którym możemy postrzegać otaczającą nas rzeczywistość. Zazwyczaj ma ona wiele wymiarów, wzajemnie się przenikających oraz nieustannie odsłaniających przed naszymi oczami, niczym kolejne warstwy skórki, zdejmowanej z owocu. Ich usuwanie to proces nieustannego uczenia się i poznawania świata. Podobnie jest ze sztukami plastycznymi. Gdy zaczynamy przygodę z malarstwem poznajemy najpierw podstawowe kształty i techniki, żeby z każdym kolejnym płótnem, dostrzegać i czuć coraz więcej. W przypadku obrazów Tomasza Alena Kopery warstw jest naprawdę...
Czytaj więcej
Kochając Polskę i malarstwo – Jerzy Duda-Gracz i dialog z historią sztuki
Gdy mówimy o twórczości Jerzego Dudy-Gracza, najczęściej wspominamy jego wielkie uczucie do kraju rodzimego i polskości, w jej rozmaitych przejawach. Jego miłość sięgała do motywów wizualnych, charakterystycznych zachowań Polaków oraz przeróżnych wydarzeń, które wpływały i wciąż wpływają na kształtowanie postaw naszych rodaków. Oprócz bycia wnikliwym obserwatorem i psychologiem społecznym, Jerzy Duda-Gracz był również analitykiem malarstwa i artystą, wpisanym w świat europejskiej sztuki, z którą nawiązywał nieustanny dialog. Jakiś czas temu omówiliśmy już arcypolski cykl, stworzony w hołdzie Fryderykowi Chopinowi,...
Czytaj więcej
Opowieść o indywidualności w odcieniach różu
Zanim Picasso stał się jednym z twórców rewolucyjnego stylu, który na długie lata zapanował nad wyobraźnią kolejnych pokoleń malarzy i admiratorów sztuki, nawet zanim zaczął rodzić się kubizm, wybitny twórca zaprzyjaźnił się z odcieniem pastelowego różu. Przez wielu z nas kolor ten nie jest zbyt przychylnie odbierany, kojarząc się głównie z pokojem zabaw małych dziewczynek. A jednak to przy jego pomocy Picasso wykreował serię prac, zarówno malarskich, jak i graficznych, które pod płaszczem pozornej sielanki, kryją w sobie opowieść...
Czytaj więcej
Dzieła sztuki skrywające wizję surrealisty. Symbole w obrazach Salvadora Dali
Nie ma chyba osoby na świecie, która nie znałaby zawadiacko uniesionego wąsika i przenikliwych oczu, analizujących różne stadia rzeczywistości, od tego, co widzimy wszyscy, po światy wręcz ponadrealne. Bez względu na to, czy jesteśmy miłośnikami sztuki, czy nigdy się nią nie zajmujemy – Salvador Dali jest jedną z ikon świata kultury, o której słyszał każdy. Mistrz surrealizmu Pochodził z Katalonii, jednak jego artystyczna sława zaczęła rodzić się w Paryżu, do którego przeprowadził się na stałe w 1928 roku. Tam...
Czytaj więcejPopularne
Archiwa
REKLAMA
Popularne Posty
Ostatnie Obrazy
