Zdzisław Beksiński. Malarz tajemnej formy egzystencji
Zdzisław Beksiński, „Bez tytułu”, 88×68 cm, glicee na papierze, galeria Touch of Art Zdzisław Beksiński urodził się 24 lutego 1929 roku w Sanoku. W 1947 roku przyszły malarz rozpoczął studia na Wydziale Architektury na Politechnice Krakowskiej, jednak od zawsze marzył o szkole filmowej: „W młodości marzyłem o tym, żeby zostać reżyserem filmowym. (…) Mój ojciec, który był pragmatykiem, szybko obliczył, że jako reżyser nie znajdę pracy. Natomiast w kraju zniszczonym przez wojnę na pewno nie grozi mi bezrobocie w zawodzie architekta. Ponieważ byłem posłusznym dzieckiem, posłuchałem ojca i w 1947 roku zdałem egzaminy na Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej”. Zanim zaczął malować, zajął się fotografią, wyprzedzając wielu awangardowych światowej sławy twórców. „Moje obrazy niezależnie od tego, co maluję, wywodzą się z abstrakcjonizmu. Zaczynałem zresztą jako abstrakcjonista”. Zdzisław Beksiński stworzył m.in. serię fotomontaży będących zestawieniem różnych zdjęć nie mających ze sobą żadnego związku. Już w latach 50. polski surrealista odkrył kolejną wielką pasję – rysunek. Inspiracje malarskie Beksińskiego? „W młodości inspirował mnie Artur Grottger i tego typu malarstwo. Duży wpływ wywarł na mnie także Picasso, ale to nic oryginalnego. (…) Myślę, że o wiele większe znaczenie dla mojego malarstwa miała literatura, zwłaszcza utwory Franza Kafki, do którego mam duży sentyment”, po czym dodawał: „Nigdy nie byłem za granicą. Wielkich malarzy dawnych i współczesnych znam tylko z reprodukcji”. W Rzeszowie, w którym mieszkał po ukończeniu studiów, Beksiński tworzył pełnoplastyczne rzeźby i reliefy. Wierny abstrakcjonizmowi, wykonywał również figuratywne, wielowarstwowe kompozycje, będące zapowiedzią jego późniejszych prac. Ważną inspirację dla twórczości Beksińskiego stanowiła także żona, Zofia Helena z d. Stankiewicz. Na początku lat 60. Zdzisław Beksiński w trakcie Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA otrzymał od dyrektora nowojorskiego Muzeum Guggenheima zaproszenie na półroczne stypendium do Stanów Zjednoczonych. Beksiński odmówił. Cztery lata później artysta poznał Janusza Boguckiego, który zorganizował Beksińskiemu ekspozycję w Starej Pomarańczarni. W 1972 roku Beksiński całkowicie zerwał z abstrakcjonizmem, pokazując pejzaże i figuratywne kompozycje pochodzące z tzw. „okresu fantastycznego”. Wystawa spotkała się z dużym zainteresowaniem, a twórczość Beksińskiego zyskała grono zagorzałych wielbicieli jak i krytyków. W 1976 roku malarz przeniósł się do Warszawy, a niedługo potem rozpoczął współpracę z mieszkającym we Francji poznanym wcześniej marszandem Piotrem Dmochowskim. Jednak narastający konflikt, problemy z wylansowaniem Beksińskiego na zachodzie, sprawiają, że artysta przestał malować krajobrazy, z których dotąd słynął. Zamiast nich na płótnach coraz częściej przedstawiał głowy, niepokojące figury postaci. Częstym motywem w jego twórczości była śmierć. Beksiński tłumaczył to w następujący sposób: „Malować śmierć, żeby choć na chwilę o niej zapomnieć”. Przekornie dodawał, że nie czuje...
Jerzy Duda – Gracz. Mistrz groteski i ironii
Jerzy Duda – Gracz, „Brzegi – Wiosna 3”, 1982 r., olej na płycie, 17,5 x17,5 cm, galeria Touch of Art Jerzy Duda – Gracz urodził się 20 marca 1941 roku w Częstochowie. Ukończył studia z zakresu grafiki w katowickiej filii ASP w Krakowie, gdzie w połowie lat 70. zaczął także wykładać. Uczył młodych adeptów sztuki malarskiej tworzenia realistycznych, baśniowych postaci: „Malowanie obrazów może pełnić (poza artystyczną oczywiście) funkcję ideową, społeczną, dydaktyczną etc., której rezultaty dają wizualne wyobrażenie czegoś więcej niż malarskiego rozwiązywania płaszczyzny. Musi być tylko spełniony ten podstawowy warunek, że ma się coś swojego i istotnego do powiedzenia, wtedy z pewnością formalne rozstrzygnięcie nie tylko się znajdzie, ale może się zdarzyć, że będzie rozstrzygnięciem formalnie nowym”. Ponownie wrócił na uczelnię w 1992 roku w Warszawie, gdzie nawiązał współpracę z nieistniejącą dziś Europejską Akademią Sztuki założoną przez Antoniego Fałata. W swoich obrazach Jerzy Duda – Gracz komentował społeczno – polityczną polską rzeczywistość, wspominając w jednym z wywiadów: „Jestem chory na Polskę”. Potwierdziła to córka artysty, Agata Duda – Gracz: „Był uzależniony od wszystkiego co polskie, od literatury polskiej, malarstwa, pejzażu. Żył przemianami polityczno – ustrojowymi zachodzącymi w naszym kraju”. Płótna Dudy – Gracza posiadały zawężoną kolorystykę, inspirowaną twórczością Witolda Wojtkiewicza, innych młodopolskich artystów, XVII – wiecznego niderlandzkiego malarstwa, jak i współczesnych ruchów, tj. kapizm czy Grupa Janowska. Jerzy Duda – Gracz tworzył także grafiki, linoryty, drzeworyty w duchu niemieckiej ekspresjonistycznej grupy Die Brűcke, oraz liczne autoportrety nawiązujące do dzieł Rembrandta, Caravaggia i Rubensa. Płótna Dudy – Gracza zyskały wielu zwolenników m.in. krytyka sztuki, redaktora „Szpilek” i „Wiadomości Kulturalnych” Krzysztofa Teodora Toeplitza, jednak sam malarz nie lubił rozstawać się ze swoimi dziełami. Wielkim, nie do końca spełnionym marzeniem Dudy – Gracza była praca w teatrze: „Marzy mi się – i to jest chyba jedyne marzenie mojego życia – praca w teatrze”. Plan zrealizował pośrednio tworząc scenografię do przedstawienia córki „Kaligula” w krakowskim Teatrze im. Juliusza Słowackiego. Jerzy Duda – Gracz początkowo wyśmiewał niższe klasy społeczne, dopiero z czasem zaczął je idealizować. W latach 70. stworzył słynny cykl „Tryptyk polski” inspirowany „Śniadaniem na trawie” Maneta, tycjanowską „Wenus” i „Proletarczykami” Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. To właśnie wtedy Jerzy Duda – Gracz stworzył jedną z pierwszych litografii sakralnych. „Droga krzyżowa” nie spotkała się ze zbyt ciepłym przyjęciem wśród zakonników. Nie zrażając się niezbyt pochlebną opinią Duda – Gracz w latach 80. i 90. XX wieku nadal tworzył prace o tematyce religijnej. Hołubiony przez władzę otrzymał pozwolenie na wzięcie udziału w Biennale w Wenecji. Duda...
Witaj na oficjalnym BLOG`u TouchofArt.eu
To miejsce szczególne dla tych, dla których Sztuka to ciągłe poszukiwanie, momentów gdy Dusza łączy się z Oddechem. Chcemy byś znów to poczuł … Let as Touch...
Widziane z bliska
Smugi jakie pędzel zostawia na rozgrzanym płótnie, szerokie bruzdy z których wyłania się postać tancerki… Artyści i ich techniki. Zobacz artykuły z kategorii ZOOM ...
Design czyli sztuka dekorowania wnętrz
Miejsce gdzie Sztuka staje się całkiem bliska. To tu spotyka się ona z codziennością, w której przedmioty powszechnego użytku stają się Ikonami. Zobacz artykuły z kategorii DESIGN...
Street ART
Tworzone pod przykrywką nocy, z dala od muzeów i galerii. Teraz, nagle, siła emocji – 500ml wolności … (źródło obrazka freeartwallpaper.net/) Zobacz artykuły z kategorii STREET ART...
Akt – zmysłowe płótna
Gdy piękno ciała łączy się z pięknem sztuki czas zatrzymuje się na moment, by dać chwilę zmysłom. Zobacz artykuły z kategorii AKT...
Surrealizm
Gdy rzeczywistość miesza się z nadrealizmem, gdy widzisz to czego widzieć nie możesz, gdy proste z pozoru rzeczy nabierają odmiennej symboliki … uszczypnij się i sprawdź czy to nie sen… Zobacz artykuły z kategorii SURREALIZM...
Pieniądze
Surrealizm
Street Art
Najnowsze Artykuły
Zdzisław Beksiński. Malarz tajemnej formy egzystencji
Zdzisław Beksiński, „Bez tytułu”, 88×68 cm, glicee na papierze, galeria Touch of Art Zdzisław Beksiński urodził się 24 lutego 1929 roku w Sanoku. W 1947 roku przyszły malarz rozpoczął studia na Wydziale Architektury na Politechnice Krakowskiej, jednak od zawsze marzył o szkole filmowej: „W młodości marzyłem o tym, żeby zostać reżyserem filmowym. (…) Mój ojciec, który był pragmatykiem, szybko obliczył, że jako reżyser nie znajdę pracy. Natomiast w kraju zniszczonym przez wojnę na pewno nie grozi mi bezrobocie w zawodzie architekta. Ponieważ byłem posłusznym dzieckiem, posłuchałem ojca i w 1947 roku zdałem egzaminy na Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej”. Zanim zaczął malować, zajął się fotografią, wyprzedzając wielu awangardowych światowej sławy twórców. „Moje obrazy niezależnie od tego, co maluję, wywodzą się z abstrakcjonizmu. Zaczynałem zresztą jako abstrakcjonista”. Zdzisław Beksiński stworzył m.in. serię fotomontaży będących zestawieniem różnych zdjęć nie mających ze sobą żadnego związku. Już w latach 50. polski surrealista odkrył kolejną wielką pasję – rysunek. Inspiracje malarskie Beksińskiego? „W młodości inspirował mnie Artur Grottger i tego typu malarstwo. Duży wpływ wywarł na mnie także Picasso, ale to nic oryginalnego. (…) Myślę, że o wiele większe znaczenie dla mojego malarstwa miała literatura, zwłaszcza utwory Franza Kafki, do którego mam duży sentyment”, po czym dodawał: „Nigdy nie byłem za granicą. Wielkich malarzy dawnych i współczesnych znam tylko z...
Czytaj więcej
Polski rynek rzeźb – zmiana podejścia u klientów
Polski rynek sztuki rozwija się prężnie. Każdego roku zyskuje nowych kupujących, którzy w dziełach widzą po prostu piękne przedmioty, eksponaty kolekcjonerskie lub sposób na dobre lokowanie pieniędzy. Poszczególne dziedziny rozwijają się jednak ze zróżnicowaną siłą. Oczywiście najbardziej popularne pozostaje malarstwo. Świetne wyniki uzyskują również grafiki artystyczne. A jak jest z rzeźbą? Czy polscy odbiorcy sztuki chętnie kupują tego typu obiekty? Dominika Rumińska, Królewski relaks Rzeźba na świecie – kolejne rekordy Zagraniczni koneserzy sztuki do rzeźby przekonali się już dawno. Stąd pojawia się ona często w światowych domach aukcyjnych, osiągając spektakularne wyniki. Co ciekawe odbiorcy stawiają nie tylko na klasykę, czyli na przykład posągi w stylu antycznym. Równie dobre, a niekiedy nawet znacznie lepsze rezultaty osiągają dzieła nowoczesnych, żyjących twórców. Królem rzeźby w zeszłym roku stał się Jeff Koons, którego srebrzysty Królik sprzedał się za kwotę 91,1 miliona dolarów w domu aukcyjnym Christie’s. Ustanowił tym samym rekord sprzedaży dzieła żyjącego artysty, należący wcześniej do Davida Hockneya. Trendy polskie – co się sprzedaje? W Polsce teoretycznie wciąż hołduje się bardziej zachowawczemu, tradycyjnemu podejściu do dzieł rzeźbiarskich. Stąd tak wielkie zainteresowanie wzbudzają na aukcjach takie dzieła, jak choćby Tancerka z palcem na brodzie Antonio Canovy, która pojawiła się w warszawskiej Desie Unicum pod koniec zeszłego roku. Finalnie praca osiągnęła spektakularną cenę 4,9 miliona złotych. Czy jednak nasi...
Czytaj więcej
Rafał Olbiński. Twórca polskiej szkoły plakatu
Rafał Olbiński, „Weather Forecast”, ołówek na papierze, 54×40 cm, galeria Touch of Art Rafał Olbiński urodził się 21 lutego 1943 roku w Kielcach. Chociaż ukończył architekturę na warszawskiej Politechnice, swoje życie artysta związał z nowoczesnym plakatem, malarstwem i grafiką. Pod koniec lat 60. Olbiński rozpoczął współpracę z magazynem „Jazz Forum”, w którym pełnił funkcję redaktora graficznego. W 1981 roku Rafał Olbiński wyemigrował do Paryża, skąd rok później wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Powrót do kraju uniemożliwiło mu wprowadzenie przez władze...
Czytaj więcej
Alfons Karpiński. Malarz nie do podrobienia
Alfons Karpiński, „Róże Żółte”, olej na płycie tekturowej, 35×50 cm, galeria Touch of Art Alfons Karpiński – pejzażysta, malarz nastrojowych scen, portrecista kobiet, urodził się 20 lutego 1875 roku w Rozwadowie (obecnie jedna z dzielnic Stalowej Woli). Miał 10 lat gdy wraz z rodziną przeniósł się do Krakowa, gdzie rozpoczął swoją przygodę ze sztuką. Sześć lat później Karpiński zaczął naukę w ASP, a jego nauczycielami byli tworzący w stylu Jana Matejki Florian Cynk i Władysław Łuszczkiewicz. Niedoścignionym wzorem dla...
Czytaj więcej
Jerzy Duda – Gracz. Mistrz groteski i ironii
Jerzy Duda – Gracz, „Brzegi – Wiosna 3”, 1982 r., olej na płycie, 17,5 x17,5 cm, galeria Touch of Art Jerzy Duda – Gracz urodził się 20 marca 1941 roku w Częstochowie. Ukończył studia z zakresu grafiki w katowickiej filii ASP w Krakowie, gdzie w połowie lat 70. zaczął także wykładać. Uczył młodych adeptów sztuki malarskiej tworzenia realistycznych, baśniowych postaci: „Malowanie obrazów może pełnić (poza artystyczną oczywiście) funkcję ideową, społeczną, dydaktyczną etc., której rezultaty dają wizualne wyobrażenie czegoś więcej...
Czytaj więcej
Salvador Dalí. Nieskromny geniusz
Salvador Dalí, „Nos Napoleona, przekształcony w ciężarną kobietę, który bierze swój cień na melancholijny spacer pośród oryginalnych ruin”, giclee na papierze, 70×100 cm, galeria Touch of Art Urodził się 11 maja 1904 roku w niewielkiej katalońskiej miejscowości Figueres, ale od zawsze wiedział, że zostanie malarzem. Po latach Dalí wspominał: „W wieku sześciu lat chciałem zostać kucharką. Kiedy miałem siedem – Napoleonem. Odtąd moje ambicje nie przestawały rosnąć, podobnie jak moja mania wielkości. Gdy miałem lat piętnaście, chciałem być Dalím...
Czytaj więcej
Edward Dwurnik. Drugi Nikifor
Edward Dwurnik, akwarela z cyklu „Nikifor/Dwurnik”, 21×30 cm, akwarela na papierze, Touch of Art Edward Dwurnik urodził się w 1943 roku w Radzyminie. W latach 70. XX wieku ukończył studia na warszawskiej ASP., ale to spotkanie z Nikiforem zapamiętał najlepiej: „Jeździliśmy wtedy na plenery niedaleko Kielc i pewnego dnia w księgarni, całkiem przypadkiem, trafiłem na wystawę Nikifora. Otworzył mi oczy! W taki sposób przedstawić ulice, miasto i atmosferę tylko kolorowymi kredkami…W 1965 roku miałem szczęście kilka razy zobaczyć Nikifora....
Czytaj więcej
Igor Mitoraj – w poszukiwaniu kontekstu
Istnieją rzeźbiarze wybitni, którzy podbijają serca krytyków sztuki, stając się wyznacznikami swoich czasów. Pojawiają się także inni, znajdujący swoje miejsce w powszechnej wyobraźni i w codziennym życiu ludzi. To oni dają im dzieła, które stają się stałym elementem ich przestrzeni. Zbigniew Kopania, Wspomnienie Igora Mitoraja Igor Mitoraj ewidentnie zawładnął wyobraźnią oraz przestrzenią publiczną wielu miast na całym świecie. Igor Mitoraj – twórca dla ludzi i miast Igor Mitoraj należy chyba do najbardziej znanych współczesnych rzeźbiarzy polskich, których dzieła na...
Czytaj więcej
Nie tylko abakany – kilka słów o rzeźbach Magdaleny Abakanowicz
Twórczość Magdaleny Abakanowicz głównie kojarzy się z olbrzymimi, tekstylnymi kompozycjami, zwanymi od jej nazwiska abakanami. To jednak nie jedyny typ rzeźb, które powstały w jej pracowni. Artystka stworzyła również intrygujące dzieła z metalu. Szczególnie ciekawy pod tym względem jest cykl Rycerze króla Artura. instalacja w Parku Traugutta w Warszawie (zdjęcie za: Wikipedia) Nawiązanie do legendy Opowieści arturiańskie rozpalały wyobraźnie ludzi już od czasów średniowiecza. W legendarnym władcy i jego rycerzach widziano wzory cnót do naśladowania, a z czasem piękną,...
Czytaj więcej
Edward Dwurnik w nieustannej podróży
Nie ma chyba drugiego współczesnego artysty, który stworzyłby tyle widoków polskich miast, co Edward Dwurnik. Przedstawiał je z charakterystycznej perspektywy, zapełniał scenkami rodzajowymi, pokazując, jakie są nasze duże i małe ojczyzny. Edward Dwurnik, Zamek Cykl „Podróże autostopem” – znak rozpoznawczy Prace z cyklu „Podróże autostopem” należą do szczególnie popularnych i łatwo rozpoznawalnych dzieł z twórczości Edwarda Dwurnika. Obrazy powstawały nieprzerwanie od roku 1965 aż do śmierci artysty. Przy ich pomocy artysta dokumentował polską rzeczywistość. Na przestrzeni kolejnych dziesięcioleci realia...
Czytaj więcejPopularne
Archiwa
REKLAMA
Popularne Posty
Ostatnie Obrazy
