Zdzisław Beksiński. Malarz tajemnej formy egzystencji
Zdzisław Beksiński, „Bez tytułu”, 88×68 cm, glicee na papierze, galeria Touch of Art Zdzisław Beksiński urodził się 24 lutego 1929 roku w Sanoku. W 1947 roku przyszły malarz rozpoczął studia na Wydziale Architektury na Politechnice Krakowskiej, jednak od zawsze marzył o szkole filmowej: „W młodości marzyłem o tym, żeby zostać reżyserem filmowym. (…) Mój ojciec, który był pragmatykiem, szybko obliczył, że jako reżyser nie znajdę pracy. Natomiast w kraju zniszczonym przez wojnę na pewno nie grozi mi bezrobocie w zawodzie architekta. Ponieważ byłem posłusznym dzieckiem, posłuchałem ojca i w 1947 roku zdałem egzaminy na Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej”. Zanim zaczął malować, zajął się fotografią, wyprzedzając wielu awangardowych światowej sławy twórców. „Moje obrazy niezależnie od tego, co maluję, wywodzą się z abstrakcjonizmu. Zaczynałem zresztą jako abstrakcjonista”. Zdzisław Beksiński stworzył m.in. serię fotomontaży będących zestawieniem różnych zdjęć nie mających ze sobą żadnego związku. Już w latach 50. polski surrealista odkrył kolejną wielką pasję – rysunek. Inspiracje malarskie Beksińskiego? „W młodości inspirował mnie Artur Grottger i tego typu malarstwo. Duży wpływ wywarł na mnie także Picasso, ale to nic oryginalnego. (…) Myślę, że o wiele większe znaczenie dla mojego malarstwa miała literatura, zwłaszcza utwory Franza Kafki, do którego mam duży sentyment”, po czym dodawał: „Nigdy nie byłem za granicą. Wielkich malarzy dawnych i współczesnych znam tylko z reprodukcji”. W Rzeszowie, w którym mieszkał po ukończeniu studiów, Beksiński tworzył pełnoplastyczne rzeźby i reliefy. Wierny abstrakcjonizmowi, wykonywał również figuratywne, wielowarstwowe kompozycje, będące zapowiedzią jego późniejszych prac. Ważną inspirację dla twórczości Beksińskiego stanowiła także żona, Zofia Helena z d. Stankiewicz. Na początku lat 60. Zdzisław Beksiński w trakcie Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA otrzymał od dyrektora nowojorskiego Muzeum Guggenheima zaproszenie na półroczne stypendium do Stanów Zjednoczonych. Beksiński odmówił. Cztery lata później artysta poznał Janusza Boguckiego, który zorganizował Beksińskiemu ekspozycję w Starej Pomarańczarni. W 1972 roku Beksiński całkowicie zerwał z abstrakcjonizmem, pokazując pejzaże i figuratywne kompozycje pochodzące z tzw. „okresu fantastycznego”. Wystawa spotkała się z dużym zainteresowaniem, a twórczość Beksińskiego zyskała grono zagorzałych wielbicieli jak i krytyków. W 1976 roku malarz przeniósł się do Warszawy, a niedługo potem rozpoczął współpracę z mieszkającym we Francji poznanym wcześniej marszandem Piotrem Dmochowskim. Jednak narastający konflikt, problemy z wylansowaniem Beksińskiego na zachodzie, sprawiają, że artysta przestał malować krajobrazy, z których dotąd słynął. Zamiast nich na płótnach coraz częściej przedstawiał głowy, niepokojące figury postaci. Częstym motywem w jego twórczości była śmierć. Beksiński tłumaczył to w następujący sposób: „Malować śmierć, żeby choć na chwilę o niej zapomnieć”. Przekornie dodawał, że nie czuje...
Jerzy Duda – Gracz. Mistrz groteski i ironii
Jerzy Duda – Gracz, „Brzegi – Wiosna 3”, 1982 r., olej na płycie, 17,5 x17,5 cm, galeria Touch of Art Jerzy Duda – Gracz urodził się 20 marca 1941 roku w Częstochowie. Ukończył studia z zakresu grafiki w katowickiej filii ASP w Krakowie, gdzie w połowie lat 70. zaczął także wykładać. Uczył młodych adeptów sztuki malarskiej tworzenia realistycznych, baśniowych postaci: „Malowanie obrazów może pełnić (poza artystyczną oczywiście) funkcję ideową, społeczną, dydaktyczną etc., której rezultaty dają wizualne wyobrażenie czegoś więcej niż malarskiego rozwiązywania płaszczyzny. Musi być tylko spełniony ten podstawowy warunek, że ma się coś swojego i istotnego do powiedzenia, wtedy z pewnością formalne rozstrzygnięcie nie tylko się znajdzie, ale może się zdarzyć, że będzie rozstrzygnięciem formalnie nowym”. Ponownie wrócił na uczelnię w 1992 roku w Warszawie, gdzie nawiązał współpracę z nieistniejącą dziś Europejską Akademią Sztuki założoną przez Antoniego Fałata. W swoich obrazach Jerzy Duda – Gracz komentował społeczno – polityczną polską rzeczywistość, wspominając w jednym z wywiadów: „Jestem chory na Polskę”. Potwierdziła to córka artysty, Agata Duda – Gracz: „Był uzależniony od wszystkiego co polskie, od literatury polskiej, malarstwa, pejzażu. Żył przemianami polityczno – ustrojowymi zachodzącymi w naszym kraju”. Płótna Dudy – Gracza posiadały zawężoną kolorystykę, inspirowaną twórczością Witolda Wojtkiewicza, innych młodopolskich artystów, XVII – wiecznego niderlandzkiego malarstwa, jak i współczesnych ruchów, tj. kapizm czy Grupa Janowska. Jerzy Duda – Gracz tworzył także grafiki, linoryty, drzeworyty w duchu niemieckiej ekspresjonistycznej grupy Die Brűcke, oraz liczne autoportrety nawiązujące do dzieł Rembrandta, Caravaggia i Rubensa. Płótna Dudy – Gracza zyskały wielu zwolenników m.in. krytyka sztuki, redaktora „Szpilek” i „Wiadomości Kulturalnych” Krzysztofa Teodora Toeplitza, jednak sam malarz nie lubił rozstawać się ze swoimi dziełami. Wielkim, nie do końca spełnionym marzeniem Dudy – Gracza była praca w teatrze: „Marzy mi się – i to jest chyba jedyne marzenie mojego życia – praca w teatrze”. Plan zrealizował pośrednio tworząc scenografię do przedstawienia córki „Kaligula” w krakowskim Teatrze im. Juliusza Słowackiego. Jerzy Duda – Gracz początkowo wyśmiewał niższe klasy społeczne, dopiero z czasem zaczął je idealizować. W latach 70. stworzył słynny cykl „Tryptyk polski” inspirowany „Śniadaniem na trawie” Maneta, tycjanowską „Wenus” i „Proletarczykami” Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. To właśnie wtedy Jerzy Duda – Gracz stworzył jedną z pierwszych litografii sakralnych. „Droga krzyżowa” nie spotkała się ze zbyt ciepłym przyjęciem wśród zakonników. Nie zrażając się niezbyt pochlebną opinią Duda – Gracz w latach 80. i 90. XX wieku nadal tworzył prace o tematyce religijnej. Hołubiony przez władzę otrzymał pozwolenie na wzięcie udziału w Biennale w Wenecji. Duda...
Witaj na oficjalnym BLOG`u TouchofArt.eu
To miejsce szczególne dla tych, dla których Sztuka to ciągłe poszukiwanie, momentów gdy Dusza łączy się z Oddechem. Chcemy byś znów to poczuł … Let as Touch...
Widziane z bliska
Smugi jakie pędzel zostawia na rozgrzanym płótnie, szerokie bruzdy z których wyłania się postać tancerki… Artyści i ich techniki. Zobacz artykuły z kategorii ZOOM ...
Design czyli sztuka dekorowania wnętrz
Miejsce gdzie Sztuka staje się całkiem bliska. To tu spotyka się ona z codziennością, w której przedmioty powszechnego użytku stają się Ikonami. Zobacz artykuły z kategorii DESIGN...
Street ART
Tworzone pod przykrywką nocy, z dala od muzeów i galerii. Teraz, nagle, siła emocji – 500ml wolności … (źródło obrazka freeartwallpaper.net/) Zobacz artykuły z kategorii STREET ART...
Akt – zmysłowe płótna
Gdy piękno ciała łączy się z pięknem sztuki czas zatrzymuje się na moment, by dać chwilę zmysłom. Zobacz artykuły z kategorii AKT...
Surrealizm
Gdy rzeczywistość miesza się z nadrealizmem, gdy widzisz to czego widzieć nie możesz, gdy proste z pozoru rzeczy nabierają odmiennej symboliki … uszczypnij się i sprawdź czy to nie sen… Zobacz artykuły z kategorii SURREALIZM...
Pieniądze
Surrealizm
Street Art
Najnowsze Artykuły
Jerzy Nowosielski – człowiek łączący różne światy
Jerzy Nowosielski to jeden z najważniejszych polskich malarzy współczesnych, którego prace spotyka się w zasadzie we wszystkich istotnych kolekcjach sztuki współczesnej, zarówno tych prywatnych, jak i w zbiorach państwowych. Zdobią też świątynie różnych wyznań. Jego twórczość i życie przesycone były wieloma dwoistościami, co spowodowało, że stał się artystą bez precedensu, poza obowiązującymi kanonami oraz nurtami stylistycznymi. Świecki i duchowny Pierwiastek religijny jest widoczny w całej sztuce Jerzego Nowosielskiego. Najsilniej przemawia oczywiście w kompozycjach typowo sakralnych, pojawia się także w...
Czytaj więcejO języku artystycznym Jana Tarasina
Każdy obraz pozostaje w ciągłym związku z rzeczywistością. Nie ma pracy, która by się całkowicie uniezależniła od otaczającego nas świata. W wielu przypadkach odnosi się do niego wprost – opowiadając o nim lub przedstawiając jego elementy w sposób czytelny i rozpoznawalny dla odbiorców. Taka jest sztuka realistyczna. Zdarza się również, że artysta na drodze eksperymentów oraz kształtowania własnej koncepcji, tworzy własny system powiązań, w którym kluczową rolę odgrywa znak. Jan Tarasin w 1948, w czasach I Wystawy Sztuki Nowoczesnej...
Czytaj więcej
Malarstwo poza granicami płótna Leona Tarasewicza
Fragment wystawy prac Leona Tarasewicza w Muzeum Architektury we Wrocławiu, fot. Rafał Paluch Sztuka współczesna za nic ma nurty i klasyfikacje stylistyczne. Sięga do różnych źródeł i czerpie z nich chętnie rozmaite motywy, które przetworzone i poddane filtracji, tworzą nowe jakości. Coraz częściej odchodzi się od utrwalanej przez dziesięciolecia klasyfikacji stylistycznej – ostre granice pomiędzy poszczególnymi nurtami zaczynają być płynne. Bardziej zwraca się uwagę na otoczenie, uwarunkowania oraz charakter danego miejsca lub twórcy, niż wymienia jednym tchem cechy konkretnego...
Czytaj więcejTadeusz Kantor – metafora i płótna
Najczęściej Tadeusz Kantor bywa kojarzony przede wszystkim z teatrem Cricot. Nie można jednak zapominać, że był on artystą totalnym, jednym z niewielu ludzi renesansu w naszej powojennej sztuce, którzy ucieleśniali w sobie pęd do sztuk wszelakich. Kantor zasłynął głośnymi na całym świecie spektaklami, jednak nigdy nie odszedł od tego, co pociągało go i kształtowało już na samym początku kariery, czyli od malarstwa. Obraz – jaki jest każdy widzi Artysta od samego początku poszukiwał, czerpał z różnych źródeł i chłonął...
Czytaj więcej
Jan Lebenstein – mistrz malarstwa, mistrz rysunku
Jan Lebenstein jest bez wątpliwości jednym z najważniejszych polskich malarzy drugiej połowy XX wieku. W opinii publicznej funkcjonuje przede wszystkim jako twórca budzących niepokój, na poły abstrakcyjnych figur osiowych. Jednak w jego dorobku znajdziemy zdecydowanie więcej rozmaitych dzieł – od witraży aż do intrygujących grafik. Świetnym przykładem tych ostatnich jest cykl prac inspirowanych kultową powieścią Folwark zwierzęcy, autorstwa George’a Orwella. Słowa malowane linią – ilustracja i komentarz nie tylko do tekstu Prace powstały pod silnym wpływem wielkiego dzieła literackiego...
Czytaj więcejMalarskie rytmy Leona Tarasewicza
Wiele miejsca poświeciliśmy w ostatnich tekstach obrazom-opowieściom, które relacjonowały rozmaite historie, pełne emocji i przeżyć zanurzonych w nich bohaterów. Dziś z kolei pragniemy przyjrzeć się nieco innej sztuce, która wymaga od odbiorcy znacznie większej otwartości i odejścia od znanych schematów narracyjnych. Leon Tarasewicz jest jednym z najważniejszych współczesnych artystów, którego dzieła zdobią najważniejsze galerie kraju oraz sprzedają się z rekordowymi cenami na aukcjach w Polsce i za granicą. We wrześniu tego roku malarz otrzymał nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida...
Czytaj więcej
Rafał Olbiński – muzyczna pasja i plakat
Rafał Olbiński, Perceptual Judgement Rafał Olbiński powszechnie znany jest miłośnikom sztuki z licznych kompozycji o mocno surrealistycznym charakterze. Jednak oprócz scen wywodzących się z czystej wyobraźni i kreacji artystycznej, artysta stworzył również liczne plakaty, korespondujące z innymi dziedzinami sztuki, na przykład operą. Baśniowa wyobraźnia i głębokie zrozumienie muzyki zaowocowały ciekawym połączeniem i serią plakatów dla najważniejszych światowych scen operowych, m.in.: New York City Opera, Opera Pacific czy krajowej Opery Wrocławskiej i Bydgoskiej. Synestezje sztuk – kilka słów o współdziałaniu...
Czytaj więcej
Podróże po kraju Dwurnika
Edward Dwurnik, Szczecin Wakacje już dawno za nami, powoli zapominamy o przyjemnym wypoczynku i podróżach, wracając do codziennych obowiązków. Czas jesiennych chłodów i deszczy można za to wykorzystać na wędrówki po polskich i nie tylko drogach z jednym z najważniejszych twórców polskiej sztuki powojennej, czyli Edwardem Dwurnikiem. Malarstwo pełne wedut Jednym z najważniejszych cyklów malarskich, do którego Dwurnik powracał przez długie lata, są bez wątpienia Podróże autostopem, tworzone już od lat 60. Pejzaże zazwyczaj ograniczają się do widoków dużych...
Czytaj więcej
Dali i freudowska psychoanaliza
W świecie tajemniczych surrealistów Salvador Dali od dziesięcioleci zasiada na tronie, jako ikona stylu i równocześnie jeden z najważniejszych twórców w całej historii światowej sztuki. Jego niesamowite obrazy są wyrazem twórczej kreacji, pomysłowości i wyobraźni własnej artysty, ale też fascynacji inną ikoną początku XX wieku. Salvador Dali był zapatrzony w dokonania wiedeńskiego specjalisty od psychoanalizy – Zygmunta Freuda. Spotkanie dwóch autorytetów Dali czytał książki Freuda, między innymi oczywiście Objaśnienie marzeń sennych, wydane w 1899 roku. Wielokrotnie podróżował do Wiednia,...
Czytaj więcej
Ludzkie emocje zaklęte w obrazach – okres błękitny w twórczości Pablo Picasso
Emocje potrafią wpływać w zdecydowanym stopniu na ludzkie zachowanie, a także na sztukę. Niejednokrotnie trudne przeżycia i doświadczenia odciskały się na dorobku artystycznym wielu twórców. Szczególnie dobrze widać to na przykładzie jednego z klasyków światowej sztuki – Pablo Picasso. Stanisław Młodożeniec, Picasso Malarstwo w cieniu straty Okres błękitny w twórczości tego wybitnego artysty jest zaliczany do najważniejszych momentów przełomowych w rozwoju jego malarstwa. Wszystko zaczęło się w 1901 roku, gdy młody Pablo odbywał pełną nadziei podróż do Francji –...
Czytaj więcejPopularne
Archiwa
REKLAMA
Popularne Posty
Ostatnie Obrazy
