„Ziemia bogów” oczami Marca Chagalla
XX wiek to czas wielkich przełomów w sztuce. Pomimo silnego zróżnicowania nurtów oraz wielu eksperymentów treściowo-formalnych, nawet najwybitniejsi artyści nie odżegnywali się od dorobku minionych wieków, widząc w nim pole do szerokich interpretacji. Marc Chagall, Kobieta z bukietem kwiatów Tak też było w przypadku Marca Chagalla, czyli jednego z największych twórców ubiegłego stulecia, który zawładnął wyobraźnią miłośników sztuki, przenosząc ich w świat kultury żydowskiej i sennych opowieści. Nie były to jednak jedyne przestrzenie, które inspirowały malarza. W pewnym momencie życia odkrył on bowiem mitologię grecką. Fascynacja antykiem – początki Przygoda ze światem hellenistycznym zaczęła się dla Chagalla od zlecenia, które artyście dał znajomy wydawca, Tériade. Malarz miał zilustrować „Dafnis i Chloe” – antyczny utwór przypisywany Longusowi. Aby jak najlepiej przygotować się do tego zadania, twórca dwukrotnie odwiedził Grecję (1952 i 1954), poznając jej najbardziej znane atrakcje, chłonąc atmosferę i...
Czytaj więcej
Surrealizm – sztuka jak ze snu
Tomasz Sętowski, Oceaniczna Orkiestra Surrealizm jest stylem, który szczególnie mocno wpłynął na kształt sztuki oraz ogólniej – kultury wielu pokoleń. Zmienił podejście do technik tworzenia dzieł oraz ich odbioru przez publiczność. Prymat linii i koloru zszedł na drugi plan. Na piedestale pojawiły się nieświadomość oraz światy na granicy ludzkiej percepcji. Surrealizm – automatyzm i poznawanie nieuchwytnego Artyści surrealizmu zdawali się na instynkt, wydobywając z czeluści swojego umysłu rozmaite obrazy, które nie musiały mieć związku z funkcjonującą wokół nich rzeczywistością. Podstawą do pracy stał się automatyzm, opisywany przez guru surrealizmu, Andre Bretona, jako działanie, w których zamierza się wyrażać ustnie lub pisemnie, lub za pomocą dowolnej innej metody realne działanie myśli. Przekaz myśli bez jakiejkolwiek kontroli rozumu, bez zamierzeń estetycznych czy moralnych. Dzięki temu twórczość tego nurtu nie należy do szczególnie jednorodnych, gdyż każdy odkrywał sekrety tego, co grało mu...
Czytaj więcej
Karol Bąk – w dialogu z kanonami sztuki
Karol Bąk, Stigma Współczesne malarstwo prawie nigdy nie jest oderwane od rzeczywistości, w której powstaje. Często sięga również po dokonania wcześniejszych pokoleń, czerpiąc z nich inspiracje oraz idee do dalszej pracy. Nie musi to jednak oznaczać zawsze odtwórczości. Dobry przykład aktywnego operowania wzorcami i twórczego dialogu z kanonami sztuki klasycznej daje Karol Bąk – współczesny malarz piękna. Między surrealizmem, realizmem a symbolizmem Nie da się jednoznacznie sklasyfikować dzieł tegoż twórcy. Zresztą standardowa i powszechnie pokutująca kategoryzacja powoli przestaje mieć uzasadnienie i sens w ogólnej interpretacji dzieł sztuki. Zdecydowanie lepiej skupić się na poszczególnych dziełach i chłonąć ich przekaz. O Karolu Bąku często mówi się jako o surrealiście. Pojedyncze echa onirystycznej wizji świata rzeczywiście można w jego twórczości dostrzec. Nie są one jednak dominujące i tak naprawdę nie są ważniejsze niż choćby elementy realistycznych portretów lub symbolistyczne traktowanie kobiecości. A...
Czytaj więcej
Rafał Olbiński – muzyczna pasja i plakat
Rafał Olbiński, Perceptual Judgement Rafał Olbiński powszechnie znany jest miłośnikom sztuki z licznych kompozycji o mocno surrealistycznym charakterze. Jednak oprócz scen wywodzących się z czystej wyobraźni i kreacji artystycznej, artysta stworzył również liczne plakaty, korespondujące z innymi dziedzinami sztuki, na przykład operą. Baśniowa wyobraźnia i głębokie zrozumienie muzyki zaowocowały ciekawym połączeniem i serią plakatów dla najważniejszych światowych scen operowych, m.in.: New York City Opera, Opera Pacific czy krajowej Opery Wrocławskiej i Bydgoskiej. Synestezje sztuk – kilka słów o współdziałaniu różnych dyscyplin artystycznych Synestezja, czyli poznanie poprzez zmysły, to zjawisko, dzięki któremu doświadczenie wywoływane przez jedne zmysły, oddziałuje również na inne. Świetnym tego przykładem jest subiektywny odbiór kolorów, gdy na przykład czerwień odbieramy jako barwę ciepłą. W sztukach plastycznych zdarzały się przypadki, gdy artyści próbowali z pomocą obrazu odtwarzać dźwięki. Mistrzem takiego działania był litewski plastyk i kompozytor w jednej...
Czytaj więcej
Dali i freudowska psychoanaliza
W świecie tajemniczych surrealistów Salvador Dali od dziesięcioleci zasiada na tronie, jako ikona stylu i równocześnie jeden z najważniejszych twórców w całej historii światowej sztuki. Jego niesamowite obrazy są wyrazem twórczej kreacji, pomysłowości i wyobraźni własnej artysty, ale też fascynacji inną ikoną początku XX wieku. Salvador Dali był zapatrzony w dokonania wiedeńskiego specjalisty od psychoanalizy – Zygmunta Freuda. Spotkanie dwóch autorytetów Dali czytał książki Freuda, między innymi oczywiście Objaśnienie marzeń sennych, wydane w 1899 roku. Wielokrotnie podróżował do Wiednia, aby spotkać się z wybitnym psychologiem i równocześnie rozkoszować się klimatem pociągającej stolicy dawnego cesarstwa. W 1938 roku doszło też do pamiętnego spotkania w londyńskim domu psychiatry, podczas którego powstały szkice, wykorzystane później przez Dalego do namalowania olejnego portretu, pełnego przedmiotów-symboli, łączących sztukę z psychoanalizą. Świat pełen znaczeń – psychoanaliza w malarstwie Dalego Tajemnice snu, marzeń i stanu nieświadomości można...
Czytaj więcej
Realista czy magik, czyli skąd się wzięły niesamowite opowieści Tomasza Sętowskiego?
W polskiej sztuce współczesnej nurtem, który zdobywa coraz szersze grono wiernych wielbicieli, jest realizm magiczny. Przybiera różne oblicza i warianty, zależne od indywidualnej fantazji twórcy. Jednym z czołowych przedstawicieli tendencji jest Tomasz Sętowski, autor kompozycji pełnych fantastycznych miast, nierzeczywistych postaci i magicznych sytuacji. Malarskie światy fantastyczne w duchu realizmu magicznego nie mogłyby zaistnieć bez dwóch kluczowych tendencji kulturowych. Jedną jest oczywiście surrealizm i związane z nim marzenia senne, automatyzm i zgłębianie wewnętrznego ja. Druga z nich, choć równie artystyczna, wiąże się z zupełnie inną metodą wyrazu. Chodzi oczywiście o literacki realizm magiczny, który użyczył nie tylko nazwy tendencji plastycznej, ale także szeregu chwytów twórczych. Jakich? Poniżej przedstawiamy kilka z nich, które najlepiej łączą słowo z obrazem na wielu płaszczyznach. Słowa, słowa, słowa… i legenda Po raz pierwszy termin „realizm magiczny” użył niemiecki krytyk sztuki i fotograf Franz Roh jeszcze...
Czytaj więcejPopularne
Archiwa
REKLAMA
