Nie tylko wizerunek własny, czyli kilka słów o portretach w twórczości Jacka Malczewskiego
Jacek Malczewski należy do czołówki naszych rodzimych artystów. Słyszały o nim nawet te osoby, które ze sztuką na co dzień nie mają styczności. Pozycja malarza jest stabilna, jego dzieła znajdują się we wszystkich najważniejszych kolekcjach w kraju, a kolejne prace biją rekordy na aukcjach. Nie od dziś twórca osiąga jedne z najwyższych cen sprzedaży dzieł sztuki polskiej. Kojarzymy go przede wszystkim z symbolizmem, z tajemniczymi postaciami, kryjącymi mnogość znaczeń lub scenami łączącymi swojski, polski pejzaż z fantastycznymi bohaterami. Jednak Jacek Malczewski to nie tylko obrazy takie, jak Melancholia lub Błędne koło. Równie istotną częścią jego dorobku są portrety. Jacek Malczewski, Autoportret, 1925 (domena publiczna, Wikipedia) Narcyzm na płótnie – autoportrety Gdy mówimy o portretach w twórczości Jacka Malczewskiego, pierwszym skojarzeniem są zazwyczaj autoportrety, których artysta pozostawił po sobie naprawdę niemało. Część z nich przedstawiała po prostu dumnego mężczyznę, niektóre...
Czytaj więcej
Jerzy Nowosielski – człowiek łączący różne światy
Jerzy Nowosielski to jeden z najważniejszych polskich malarzy współczesnych, którego prace spotyka się w zasadzie we wszystkich istotnych kolekcjach sztuki współczesnej, zarówno tych prywatnych, jak i w zbiorach państwowych. Zdobią też świątynie różnych wyznań. Jego twórczość i życie przesycone były wieloma dwoistościami, co spowodowało, że stał się artystą bez precedensu, poza obowiązującymi kanonami oraz nurtami stylistycznymi. Świecki i duchowny Pierwiastek religijny jest widoczny w całej sztuce Jerzego Nowosielskiego. Najsilniej przemawia oczywiście w kompozycjach typowo sakralnych, pojawia się także w każdej kompozycji o świeckiej tematyce. W przypadku tego artysty fascynacja religią występuje nie tylko w dokonaniach malarskich. Nowosielski wychował się na granicy dwóch wyznań. Został ochrzczony w obrządku katolickim oraz prawosławnym. Od dziecka znał oba ryty ceremonialne. W pewnym momencie życia fascynacja Wschodem przeważyła i artysta zwrócił się w stronę prawosławia. Przez krótki czas w 1942 roku był nawet mnichem...
Czytaj więcejO języku artystycznym Jana Tarasina
Każdy obraz pozostaje w ciągłym związku z rzeczywistością. Nie ma pracy, która by się całkowicie uniezależniła od otaczającego nas świata. W wielu przypadkach odnosi się do niego wprost – opowiadając o nim lub przedstawiając jego elementy w sposób czytelny i rozpoznawalny dla odbiorców. Taka jest sztuka realistyczna. Zdarza się również, że artysta na drodze eksperymentów oraz kształtowania własnej koncepcji, tworzy własny system powiązań, w którym kluczową rolę odgrywa znak. Jan Tarasin w 1948, w czasach I Wystawy Sztuki Nowoczesnej powiedział: Chcę malować sprawy konkretne. Tej idei pozostał wierny do końca swojego artystycznego życia. W jego dziełach zawsze widzimy konkret, znajdujący się w głównym punkcie kompozycji, wypełniający ją i rozwijający się na całej płaszczyźnie płótna lub kartki. W centrum artystycznej uwagi znalazł się przedmiot, podniesiony do roli najważniejszego znaku – symbolu jego malarstwa. Przedmiot – od realizmu do abstrakcyjnych pojęć...
Czytaj więcejPopularne
Archiwa
REKLAMA
