Tamara Łempicka znana jest jako prawdziwa królowa art déco i jedna z ważniejszych malarek pochodzących z naszego kraju, działających w XX wieku. Do niej również należy rekord aukcyjny za najdrożej sprzedaną pracę polskiego artysty na rynku światowej sztuki. Portret Marjorie Ferry osiągnął na aukcji w Londynie 16,4 miliona funtów.
Łempicka odnosiła sukcesy zawodowe w Europie i w Ameryce, w której osiadła jeszcze przed II Wojną Światową. Oprócz wyzwań artystycznych jej życie owocowało w wiele wydarzeń prywatnych, które wpłynęły na jej światopogląd oraz niepohamowaną chęć… bycia sobą.
Pierwsze lata – poszukiwanie swojej ścieżki
Tamara urodziła się najpewniej w 1980 roku. Była córką Borysa Gurwika-Gorskiego, zamożnego przemysłowca z Rosji, oraz Malwiny Deklerówny, należącej do zamożnej warszawskiej rodziny. O ile ojciec bardzo szybko zniknął z życia przyszłej malarki, to matka i jej rodzice byli w nim obecni przez długi czas. Silne piętno na kształtowaniu się młodej artystki odcisnęła zwłaszcza babcia, Klementyna Deklerowa, z którą Tamara odbyła swoją pierwszą podróż do Włoch, gdzie zafascynowała się twórczością dawnych mistrzów.
Choć urodziła się w Moskwie, zawsze uważała się za Polkę, czemu dawała wyraz choćby w niejednokrotnym podawaniu Warszawy jako swojego rodzinnego miasta.
Małżeństwa – kobieta w męskim świecie
Tamara de Lempicka była postacią kontrowersyjną, silną kobietą, epatującą niezależnością i własnymi poglądami na życie i sztukę. Dwukrotnie wchodziła w związki małżeńskie. W 1916 roku z Tadeuszem Łempickim, młodym prawnikiem. W tym samym roku Łempiccy doczekali się jedynej córki, Marii Krystyny, nazywanej Kizette. Małżonkowie mieszkali we Francji i Danii, gdzie Tamara rozwijała swoje zdolności artystyczne i ugruntowywała pozycję nowoczesnej malarki we wciąż dość męskim świecie sztuki. Po kryzysie w związku doszło do rozwodu w 1927 roku, do którego w dużym stopniu mogły się przyczynić liczne romanse Łempickiej – z mężczyznami i kobietami.
Na początku lat 30. Tamara wyszła ponownie za mąż za barona Raoula Kuffnera, z którym na początku II Wojny Światowej wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Nigdy nie chciała być nazywana żoną barona. Dążyła do niezależności i postrzegania jej po prostu jako indywidualnej artystki. Po jego śmierci w roku 1962 osiedliła się w Houston, w Teksasie, a później w Cuernavaca (Meksyk).
Malarka niezależna – twórcze poszukiwania i niezależność
Tamara de Lempicka jest uznawana za jedną z najbardziej barwnych postaci świata sztuki pierwszej połowy XX wieku. Ze względu na budowanie własnego mitu oraz silną tendencję do autopromocji, artystka wykreowała wizerunek, który niejednokrotnie budził spore kontrowersje w bardziej konserwatywnych środowiskach.
Przez cały czas była jednak nieustannie wierna sobie, swoim poglądom artystycznym i życiowym. Dzięki temu czerpała z życia pełnymi garściami, a także pozostawiła po sobie olbrzymią spuściznę prac rozsianych po najważniejszych galeriach i muzeach sztuki na całym świecie.