Sztuka Mai Borowicz. Co powinieneś o niej wiedzieć?
Maja Borowicz, „Goodbye memories”, ołówek na papierze, 42×28 cm, galeria Touch of Art Żywe, nasycone barwy i połamane ludzkie postacie. Tak w ogromnym skrócie można scharakteryzować twórczość Mai Borowicz. Artystka od lat z wielkim namaszczeniem i przekonaniem tworzy surrealistyczne kompozycje, w których splata ze sobą własne przemyślenia i wyobrażenia o świecie. Jest niekwestionowaną mistrzynią zmysłowych kobiecych aktów. Co jeszcze powinieneś o niej wiedzieć? Sztuka Mai Borowicz – garść najważniejszych faktów Długo szukała własnego stylu. Odkąd pamięta pociąga ją malarstwo, grafika komputerowa i animacje. Prawie na każdym płótnie artystka umieszcza ludzkie postacie do złudzenia przypominające roboty. Trudna do zidentyfikowania przestrzeń to kolejny ważny składnik jej stylu. Kobieta przeplata ze sobą różne media i techniki, dzięki czemu każdy obraz wygląda nietuzinkowo. Świat Mai Borowicz Przychodzi na świat na początku lat 80. w Pruszkowie. Skupiska takich samych pozbawionych życia szarych bloków malarka...
Czytaj więcejCo warto wiedzieć o Tamarze Łempickiej?
Tamara Łempicka, „Kobieta z gołębiem”. 43×32 cm, giclee na papierze, galeria Touch of Art Należy do bardzo rozpoznawalnych artystek. Słynie z damskich i męskich aktów, które wiszą w niejednym wnętrzu. W czasach, w których żyje posiadanie choć jednej pracy stanowi synonim luksusu i ekstrawagancji. Co jeszcze powinieneś wiedzieć o Tamarze Łempickiej? Kilka słów o Tamarze Łempickiej Maluje to co widzi. Jej świat jest pozbawiony hipokryzji i wstydu. Ogorzali od wiatru i słońca modele uśmiechają się do publiczności. Mocne, wyraziste kreski i duża bryłowatość to kolejne cechy stylu artystki nie uznającej granic. Zachwyca niebanalnymi kompozycjami, osobistym urokiem. Może dlatego po latach przyzna, że należy do najznamienitszych malarek świata? Tamara Łempicka – blichtr i sława Tamara Łempicka przychodzi na świat pod koniec lutego 1898 roku w Warszawie. Rodzinnego miasta niemal nie pamięta, większość dzieciństwa spędza w Petersburgu. Nie omija żadnej wystawy,...
Czytaj więcejTamara Łempicka. Królowa art – déco
Tamara Łempicka, Wiosna, 45×35 cm, serigrafia barwna na papierze, galeria Touch of Art Jej płótna zdobią niejedną muzealną salę. Z reprodukcji wydruków, plakatów i tapet uśmiechają się na wpół rozebrane damy o nieco zalotnych spojrzeniach. Chociaż dziś obrazy Tamary Łempickiej osiągają zawrotne ceny na aukcjach, ona sama długo nie wiedziała, że zostanie jedną z najsłynniejszych na świecie malarek. Urodziła się 16 maja 1898 roku w Warszawie, ale szybko przeprowadziła się do Petersburga. Gdy kilkanaście lat później, w 1911 roku, wkracza na salony, wie, że oprócz talentu i ciężkiej pracy musi zdobyć koneksje. Dlatego wolny czas poświęca na intensywne i bujne życie towarzyskie. Na jednym z przyjęć poznaje Tadeusza Łempickiego. Uwodzi go wybujałą seksualnością, determinacją i pracowitością. Łempicka: „(…) Żeby przeżyć, trzeba wykorzystywać swe ciało i posługiwać się seksem”. Dzięki przygodnemu romansowi ze szwedzkim konsulem udaje jej się wydobyć z...
Czytaj więcejMaja Borowicz. Miłośniczka magicznych aktów
Maja Borowicz, Szkoda słów, 50×70 cm, olej na płótnie (źródło: majaborowicz.com) Nadrealne nagie postacie splecione w miłosnym uścisku. Tygrysy i konie bacznie spoglądające w nieznanym kierunku. Bloki kamieni i płyt. Tajemnicza przestrzeń, łukowato wygięci w nienaturalnych pozach ludzie. Tak w dużym skrócie można scharakteryzować tworczość Mai Borowicz, artystki która mówi o sobie „cross media artist”. Jej realistyczno – magiczne kompozycje, w których łączy ze sobą różne techniki malarskie zyskują coraz większą popularność. Malarka urodziła się w 1980 roku w Pruszkowie. Od zawsze fascynuje ją rysunek, grafika komputerowa i sztuka współczesna. Studia w Katedrze Sztuki Krajobrazu na warszawskiej SGGW uczą ją nie tylko rozpoznawania technik malarskich, ale i radzenia sobie z trudnymi doświadczeniami. Szkoli się pod okiem najlepszych: Jana Rylke, Jeremiego Królikowskiego i Sławomira Koło. Borowicz: „ (…) droga do mojego aktualnego malarstwa była długa i kręta. Zajęła mi prawie...
Czytaj więcejIgor Mitoraj – w poszukiwaniu kontekstu
Istnieją rzeźbiarze wybitni, którzy podbijają serca krytyków sztuki, stając się wyznacznikami swoich czasów. Pojawiają się także inni, znajdujący swoje miejsce w powszechnej wyobraźni i w codziennym życiu ludzi. To oni dają im dzieła, które stają się stałym elementem ich przestrzeni. Zbigniew Kopania, Wspomnienie Igora Mitoraja Igor Mitoraj ewidentnie zawładnął wyobraźnią oraz przestrzenią publiczną wielu miast na całym świecie. Igor Mitoraj – twórca dla ludzi i miast Igor Mitoraj należy chyba do najbardziej znanych współczesnych rzeźbiarzy polskich, których dzieła na stałe zrosły się z tkanką największym miast naszego kraju. Niemal każdy kojarzy przecież olbrzymią głowę Erosa bendato na krakowskim rynku oraz monumentalne drzwi do kościoła Matki Bożej Łaskawej w Warszawie. Jego prace można również podziwiać w licznych światowych metropoliach takich, jak choćby Mediolan, Rzym, Paryż, Londyn. Ich wielką siłą jest uniwersalność, która pozwala zaistnieć i wpisać się niemal w każdą...
Czytaj więcejKarol Bąk – w dialogu z kanonami sztuki
Karol Bąk, Stigma Współczesne malarstwo prawie nigdy nie jest oderwane od rzeczywistości, w której powstaje. Często sięga również po dokonania wcześniejszych pokoleń, czerpiąc z nich inspiracje oraz idee do dalszej pracy. Nie musi to jednak oznaczać zawsze odtwórczości. Dobry przykład aktywnego operowania wzorcami i twórczego dialogu z kanonami sztuki klasycznej daje Karol Bąk – współczesny malarz piękna. Między surrealizmem, realizmem a symbolizmem Nie da się jednoznacznie sklasyfikować dzieł tegoż twórcy. Zresztą standardowa i powszechnie pokutująca kategoryzacja powoli przestaje mieć uzasadnienie i sens w ogólnej interpretacji dzieł sztuki. Zdecydowanie lepiej skupić się na poszczególnych dziełach i chłonąć ich przekaz. O Karolu Bąku często mówi się jako o surrealiście. Pojedyncze echa onirystycznej wizji świata rzeczywiście można w jego twórczości dostrzec. Nie są one jednak dominujące i tak naprawdę nie są ważniejsze niż choćby elementy realistycznych portretów lub symbolistyczne traktowanie kobiecości. A...
Czytaj więcej