Opis obrazu

Na obrazie widzimy kobietę w czerwonej sukience, siedzącą w czarnym krześle na tle abstrakcyjnej, żółto-zielonej ściany. Przestrzeń jest podzielona kontrastami kolorów: chłodna zieleń podłogi i ciepły odcień ściany. Po lewej stronie unosi się duży motyl, jakby namalowany akwarelą — jego rozmyte skrzydła tworzą iluzję ruchu. Kompozycja jest dość nietuzinkowa, kontrastując statyczną postać z dynamicznymi elementami tła. Atmosfera malowidła jest oniryczna, jakby zanurzona w marzeniach. Wyobraź sobie dzień, kiedy nie masz nic do roboty, a jednocześnie bierzesz udział w fascynującej grze barw i form. Czyż to nie jest intrygujące? Styl obrazu przypomina mieszankę realizmu z nutą surrealizmu. Artysta znakomicie użył techniki mieszania, by uzyskać efekt niemalże fotograficznej jakości. Cień i światło odgrywają tu ważną rolę, podkreślając emocje niewypowiedziane wprost. Dzieciak by powiedział: "Ta pani chyba śni o motylach!" I miałby rację, bo obraz wywołuje uczucia refleksji, tęsknoty i wewnętrznego spokoju. Oglądając tę scenę, można poczuć moment zatrzymania, jakby ktoś nacisnął pauzę w filmie życia. To trochę jak waking dream, unosimy się między realnością a snem. Na myśl przychodzi, jak ulotne chwile bywają równie intensywne jak te rzeczywiste. Ta niejednoznaczność wzmacnia emocjonalną głębię dzieła, pozwalając widzowi na własną, unikalną interpretację.