Opis obrazu

Obraz, który widzimy, jest pełen intensywnych kolorów. Dominują tutaj zimne odcienie niebieskiego i zieleni, które kontrastują z ciepłymi brązami i czerwieniami. Kobieta na pierwszym planie ma wyrazistą, zamyśloną twarz, podpartą na ręce. Jej skórzana kurtka błyszczy refleksami światła. Z boku znajduje się okno z widokiem na miejską panoramę, delikatnie zamgloną. Kompozycja wydaje się zamknięta, jakby świat tej kobiety kończył się na granicy ramy. Atmosfera dzieła jest melancholijna, emanuje z niego poczucie nostalgii. Artysta posłużył się techniką impasto, co widać po grubych pociągnięciach pędzla. Wyraziste kolory układają się w plamy, tworząc wyraźne kontrasty i fakturę. Nie sposób oprzeć się wrażeniu, że obraz mówi o tęsknocie lub ulotności chwili. Może nawet o uczuciu izolacji w wielkim mieście. Emocje, które wywołuje, są mieszanką smutku i spokoju. Jakby ta postać zamykała się w sobie, mimo że świat wokół niej tętni życiem. Kiedy na to patrzę, myślę sobie: "Wow, co za historia kryje się za tymi oczami?" I jeszcze te róże w rogu, jakby lekko przywiędłe, dodające dramatyzmu całej scenie. Myślę, że każdy może zobaczyć coś innego, ale dla mnie, to jakby uchwycić moment pełen myśli w zatłoczonym umyśle.