Opis obrazu

Na tym obrazie dominują intensywne kontrasty i surrealistyczna atmosfera. W centralnej części widzimy dwa pomarańczowe, nieco zniszczone kule, zawieszone na łańcuchach. W jednej z nich kryje się piękna, różowa róża, której delikatność kontrastuje z przemysłowym charakterem reszty elementów. Obok niej przysiada niebieski motyl, jakby próbując oderwać się od ciężaru tego, co zwiędłe i twarde. Druga kula zdaje się uśmiechać zdeformowanym grymasem. Tło jest intensywnie niebieskie, co dodaje głębi i tajemniczości, a przy tym nieco melancholijnego tonu. Technika, którą posłużył się artysta, to mieszanka realizmu z abstrakcją, co sprawia, że dzieło jest intrygujące i skłania do refleksji. Gdy na to patrzę, czuję się jakbym obserwował kruchość piękna w surowym świecie. W głowie siedzi pytanie: „Czy naprawdę to wszystko jest takie fragile jak się wydaje?”. Jak zobaczyłem tego motyla, pomyślałem, że on jest super fajny. W dziele tym, artysta łączy twardość z delikatnością, pokazując, jak piękno i uśmiech mogą przebić się przez twardą skorupę codzienności, wywołując jednocześnie niepokój i zachwyt.