Opis obrazu

Na obrazie widoczne są dwie ogromne, rdzawobrązowe kule zawieszone na łańcuchach, które delikatnie kołyszą się w powietrzu. Ich powierzchnia jest popękana, jakby przeszły z nimi lata trudnych doświadczeń. Tło to pustynny krajobraz, pełen suchych, spękanych skał o ciepłych odcieniach pomarańczu i czerwieni. Strzelisty kształt skał po bokach tworzy coś w rodzaju korytarza, co dodaje głębii i dramatyzmu. Atmosfera tego obrazu jest nieco surrealistyczna. Budzi to skojarzenia z dziwnym snem albo odległym światem z innej planety. Można by rzec, że jest tu coś z filmu sci-fi, co przyciąga uwagę. Łatwo wyobrazić sobie, jak kule te symbolizują pewną delikatność ukrytą w czymś masywnym. Nastój jest tajemniczy, a zarazem melancholijny. Czujesz, jakby czas się zatrzymał, a może nawet nie istnieje. Styl artystyczny można by opisać jako mistyczny realizm. Dopracowane detale i subtelne pociągnięcia pędzlem pokazują dużą precyzję. Widać, że artysta bawi się formą i perspektywą, a jego technika łącząca ciepłe barwy ziemi z chłodnymi błękitami jest po prostu smashing. Obraz może wywoływać poczucie strachu, ale i fascynacji. Może zastanawiasz się, co te kule mają ukryć albo dlaczego są one w takim stanie. Jest coś w tym obrazie, co przyciąga i nie pozwala oderwać wzroku. "Ale wielkie kule! I wiszą!", powiedziałoby dziecko. Dla mnie ten obraz to przypomnienie, że nawet w najbardziej opustoszałym miejscu może kryć się coś niezwykłego.