Opis obrazu

Na obrazie dominuje paleta ziemistych barw, z przewagą brązów, bieli i delikatnych akcentów zieleni. Na pierwszym planie widoczny jest samotny krzew, jego gałęzie rysują cienie na pokrytej śniegiem ziemi. W tle majaczy las, rozmyty i ledwie widoczny, jakby zanurzony we mgle. Artysta zastosował technikę pasteli, co daje wrażenie miękkości i delikatności. Ślady pociągnięć kredą są wyraźne, co dodaje dynamiczności kompozycji. Obraz emanuje spokojem zimowego popołudnia, choć krzew zdaje się walczyć z wiatrem. Patrząc na to, mam wrażenie, że czuję zimno, a jednocześnie nostalgiczny spokój. Kolory - choć stonowane - tworzą ciepłą atmosferę, która przywołuje wspomnienia z dzieciństwa, gdy śnieg skwierczał pod butami. Cała scena jest jak "whisper", delikatna, subtelna. Mały Jaś powiedziałby pewnie: "To drzewko wygląda jak z zaczarowanej krainy!" Każdy detal obrazu zdaje się mówić - przystań, zrelaksuj się, daj się porwać chwili. Jest w nim coś niesamowicie kojącego, jakby czas się zatrzymał na moment zanurzenia w nostalgii.