Opis obrazu

Na obrazie rozciąga się mokradło z brzozami, po prawej dwa pnie jak strażnicy. Kolor biegnie od rdzawych traw przez turkusowe lustro wody do gęstej zieleni lasu, nad wszystkim mleczne niebo. Kompozycja horyzontalna uspokaja, piony pni spinają kadr i nadają rytm. Pędzel pracuje na półsucho, są przetarcia i rozsmarowania, więc to impresyjny plener o lekkiej szkicowości, troche surowej. Nastrój jest fresh i wilgotny, jak po roztopach. Drzewa są wysokie i woda jest niebieska i ładna. Czuję zapach mokrej ziemi, serio, aż chce sie tu przystanąć. Smugi bieli mogą być śniegiem albo odbiciem i od razu robi się chłodniej. Oglądam i myślę o obietnicy wiosny, o odpoczynku, o tym ze cisza naprawdę tu brzmi.