Opis obrazu

Na obrazie dominują zimne odcienie niebieskiego i szarości, które tworzą przygnębiającą, niemal odrealnioną atmosferę. W centrum znajdują się postacie niczym mumie, owinięte w białe bandaże, stojące w równych rzędach. Każda z nich pcha przed sobą wózek z trumną. Jest coś surrealistycznego w tej kompozycji, która przykuwa wzrok. Dominują wyraziste linie i kontrasty, a światło tworzy tajemniczą, lekko złowrogą aurę. Jest jakby „eerie”, naprawdę. Styl artysty przywodzi na myśl surrealizm z nutą ekspresjonizmu. Patrząc na to, odczuwa się niepokój, smutek i zadumę. Może to spojrzenie na konformizm, gdzie każdy biegnie w rytmie marszu, bez własnej woli. Jakbyśmy wszyscy podążali tą samą drogą, nie zastanawiając się nad jej celem. Obraz może wywołać w odbiorcy refleksję o ludzkiej egzystencji oraz naszej roli w społeczeństwie. Ja bym powiedział, że ci ludzie płaczo, bo są smutni. Ta sztuka zmusza do zatrzymania się i zastanowienia. Czy tak wygląda nasz świat, gdy zapytamy dziecięcymi oczami?