Opis obrazu

Na obrazie widać mnóstwo twarzy – rysowane w odcieniach szarości, skręcone i napięte. W centrum jedna z nich wyróżnia się, jakby właśnie doznała olśnienia lub szoku. Ogromna ręka delikatnie dotyka jej policzka, co nadaje scenie zupełnie niespodziewany kontrast między tłumem a momentem osobistej interakcji. Atmosfera jest ciężka, pełna niepokoju i zagadek. Artysta zastosował chaotyczny miks kreski i cienia, które potęgują uczucie zamknięcia. Szczerze mówiąc, patrząc na to, mam ciarki na plecach. Ta praca przemawia do mnie jak echo egzystencjalnych pytań, które kiedyś sobie zadawałem. Why are we here? Może artysta eksperymentował z symbolismem i próbował uchwycić uczucie samotności w tłumie. Fajnie by było zobaczyć coś bardziej kolorowego, ale to na pewno skłania do myślenia. Mamo, ale oni są dziwni! Styl jest intensywnie ekspresjonistyczny, z pewną dawką surrealizmu, która może sprawić, że zaczynamy się zastanawiać, co jest rzeczywistością.