Opis obrazu

Na obrazie dominują szarości i czernie, układające się w falę surrealistycznych twarzy. Każda z nich zdaje się mieć własną historię, własny ból i obecność. Tonacja jest mroczna, ale nie ponura, raczej skłania do głębokiej refleksji. Atmosfera przygnębiająca? A może właśnie bardzo pociągająca, bo pełna napięcia. Obraz przyciąga uwagę swoją złożonością i strukturą. Widz patrzący na tę scenę czuje się niemal jak mała postać na desce, która unosi się na powierzchni, odcinając od gęstego lasu emocji. Technika artystyczna wydaje się bardzo szczegółowa, z misterną kreską, która tworzy iluzję ruchu. Może skojarzyć się z techniką cross-hatching, gdzie każda linia ma znaczenie. Obraz budzi wrażenie, że twarze coś szepczą, co może wywoływać lekkie ciarki na skórze. "Mamo, te buzie mnie trochę straszą" powiedziałoby dziecko. Całość jest niczym dream, niepokojący i fascynujący zarazem. Patrząc na to dzieło, można się zastanowić, czy to nie echo ludzkich doświadczeń. Może to lustro dla uczuć, które boimy się ujawnić.