Opis obrazu

Obraz przedstawia zimowy krajobraz, pełen spokojnych, stonowanych kolorów. Dominują tu odcienie bieli, szarości i czerń, które nadają całości chłodny, ale jednocześnie kojący wyraz. Na pierwszym planie widzimy zamarzniętą rzekę, z jej lodowatymi taflami łagodnie kontrastującymi z brzegiem pokrytym śniegiem. Drzewa, lekko przysypane puchem, tworzą miękką linię horyzontu, subtelnie przechodzącą w zamglone niebo. Całość kompozycji jest harmonijnie zrównoważona, a refleksy jaskrawego światła nadają przestrzeni magicznego blasku. Nastrój obrazu jest refleksyjny, wyciszony. To moment, w którym czas zdaje się zatrzymywać, a cała natura śpi, otulona białą kołderką. Artysta z powodzeniem użył techniki pasteli, co nadaje dziełu delikatności i niewinności. Dotyk kredki zdaje się łagodny, prawie jak muśnięcie wiatru. Patrząc na obraz, można poczuć ciszę zimowego poranka i niemal usłyszeć chrzęst śniegu pod stopami. Wow! To jak być w bajce. Obraz może wywołać u odbiorcy uczucie spokoju i tęsknoty za czasem zatrzymanym w miejscu. Dla mnie, to jak przypomnienie o zimowych spacerach, kiedy to mróz malował delikatne wzory na szybach. W sercu budzi się ciepło, paradoksalnie w kontraście do zimowej sceny. Gdy patrzę na tę scenerię, myślę sobie: "Winter wonderland". Mój młodszy brat powiedziałby, że wygląda to jak narnia! Ciekawe, jak każdy widzi coś innego w takim obrazie.