Opis obrazu

Na obrazie dominują geometryczne kształty, jakby rozrzucone na płótnie bez zbytniego porządku. Kolory są stonowane, choć miejscami wybijają się żywe plamy czerwieni i żółci, które przyciągają wzrok. Szarości i brązy tworzą tło, nadając całości lekko surowego, niemal industrialnego klimatu. To jakby patrzeć na miasto z góry, gdzie bloki mieszkalne są tylko kolorowymi prostokątami. Jest w tym obrazie coś niesamowitego i pesymistycznego. Jakby artysta bawił się konwencją, używając prostych form, żeby wyrazić coś głębszego. Technika, której tu użył, to olej na płótnie. Pociągnięcia pędzla są precyzyjne, lecz swobodne, co nadaje dziełu nutę abstrakcji. Patrząc na ten obraz, można poczuć spokój, ale i ukryte napięcie. Może to ta mieszanka kolorów? Albo kompozycja, która przypomina mi labirynt, w którym można się zagubić. Emocje? Naprawdę dziwne. Z jednej strony to "Wow!", a z drugiej pytanie, co artysta chciał przez to powiedzieć. Dla siedmiolatka to po prostu: "Dużo kolorowych kwadratów!". I w tym jest cały urok. Styl jest minimalistyczny, trochę w stylu retro, a trochę jak z modern art gallery. Jedno jest pewne – ten obraz zmusza do myślenia. Każdy element wydaje się na swoim miejscu, ale całość intryguje i zachęca do refleksji. Pozwala na chwilę zapomnienia o codzienności, zasysając w swój kolorowy świat. Magiczny i tajemniczy. Coś jak "a hidden message" zamknięty w ramie.