Opis obrazu

Na obrazie dominuje monochromatyczna paleta, gdzie szarość płynnie przechodzi w czerń. Postać, niemal złączona z otoczeniem, sprawia wrażenie tajemniczej. Jej sylwetka, spowita w ciemne odcienie, przypomina cień człowieka na granicy snu i jawy. Kompozycja jest prosta, ale intrygująca. Z pozoru chaotyczne pociągnięcia pędzla kryją w sobie harmonię, która wciąga widza w nieskończoną przestrzeń tajemnic. Atmosfera obrazu jest pełna zadumy, a jednocześnie - jakby to ująć po angielsku - eerie. Można poczuć delikatny niepokój, ale i fascynację. Jest niczym wspomnienie, które umyka z pamięci. Dzieło jest subtelne w swej prostocie, co zmusza do refleksji. Styl jest ekspresyjny, pełen ruchu, jakby artysta chciał uchwycić moment ulotny. Patrząc na to, można się zastanawiać nad kruchością istnienia. Może ktoś miałby ochotę powiedzieć: "Wow, co za dziwny rysunek!" Dla mnie, to opowieść o ulotności życia, którą chciałoby się zatrzymać na dłużej, choć na chwilę.