Opis obrazu

Obraz tryska feerią subtelnych kolorów. Przenikają się tu chłodne odcienie błękitu, zieleni i fioletu, które jakby ktoś przelał na płótno, niebywale delikatnie, płynnym ruchem. Kompozycja jest pionowa, co daje wrażenie niekończącej się głębi. Barwy, choć stonowane, tworzą kontrast z ciepłymi akcentami różu i beżu. Od razu czuję spokój, trochę jak wtedy, gdy idę na spacer w deszczową pogodę. Obraz emanuje ciszą, spokojem, ale też tajemnicą, którą chce się odkrywać z każdą chwilą. Wyobrażam sobie, że to zasłona, za którą kryją się inne światy. Artysta zastosował technikę szorstkich pociągnięć pędzla, co daje fakturze nieco surowy, a jednocześnie intrygujący wygląd. To malarstwo abstrakcyjne w swojej najbardziej poetyckiej formie. Gdzieniegdzie widoczne smugi sugerują ruch, jakby barwy tańczyły ze sobą. Czasem obraz przypomina zimowy krajobraz, innym razem zmierzch w lesie. Dla mnie to jak słuchanie cichej muzyki, tylko dla oczu. Nawet nie zdajesz sobie sprawy, kiedy zaczynasz się w nim zatapiać. Obraz jest jak sen, który pozostaje nieuchwytny, ale zapada głęboko w pamięć. Oglądając go, czuję się wolny, a w mojej głowie kłębią się myśli i obrazy. To trochę tak, jakby artysta stworzył portal do innej rzeczywistości. A seven-year-old might say, "To wygląda jak magiczny las, gdzie mieszkają wróżki." I nie sposób się z tym nie zgodzić. Wciąga i hipnotyzuje niczym dobrze opowiedziana historia.