Opis obrazu

Obraz, na który patrzymy, to prawdziwa uczta dla oczu. Kolory, ach, te barwy! Przydymione odcienie żółci i pomarańczu delikatnie mieszają się z fioletami i błękitami, tworząc niemal mistyczną aurę. Drzewa wydają się tańczyć na wietrze, ich gałęzie splatają się w swobodnej choreografii. W centrum kompozycji mamy złudzenie ruchu, jakby liście właśnie spadały z drzew. Ale pod powłoką spokoju kryje się pewna dynamika. To taki autumn vibe, który sprawia, że człowiek tęskni za ciepłym szalem i kubkiem herbaty. Styl artysty jest swobodny, niemal impresjonistyczny. Pociągnięcia pędzla są zamaszyste, nieco rozmyte, ale to właśnie one nadają obrazowi ten urok niedokończonych chwil. Patrząc na to dzieło, można poczuć się, jakbyśmy stali tuż przy leśnej ścieżce, wsłuchując się w szelest liści pod stopami. Ma się wrażenie, że za chwilę pojawi się wróżka, żeby dopełnić tę baśniową scenerię. Czy to nie zabawne, jak takie dzieło potrafi wywołać u nas emocje? Dla mnie, to jak podróż w czasie do dzieciństwa, do chwil spędzonych na jesiennych spacerkach z rodziną. Taki magiczny, nieco nostalgiczny nastrój. Idealny na chwilę zadumy i ucieczki od daily grind. Czyż to nie jest właśnie to, co sztuka powinna robić?