Opis obrazu

Na tym obrazie aż kipi od kolorów. Drzewa w barwach jesieni zdają się tańczyć w rytm promieni światła, które rozlewają się jak mleko na płycie. Centralna postać, zaledwie zarysowana, kieruje się ku oślepiającej jasności. Jest tu coś magicznego, co przyciąga wzrok i nie pozwala odejść, jakby obrazy same mrugały do nas z płótna. Mamy tu do czynienia z dynamiczną grą świateł i cieni, która dodaje głębi całej scenie i sprawia, że czujemy pulsujący w niej life. Jakby las ożywał. Styl obrazu można by określić jako ekspresyjny z nutą surrealizmu. Artysta użył techniki impastu, co nadaje powierzchni tekstury i życia. To, co szczególnie przykuwa uwagę, to kompozycja. Linia drzew i promienie światła prowadzą wzrok w stronę centralnego punktu. Całość jest jak opowieść o podróży ku nieznanemu. Obraz emanuje atmosferą tajemnicy i nadziei, jakby mówił, że na końcu każdej ścieżki czeka coś wyjątkowego. Wywołuje to uczucie ciepła i nostalgii, jakbyśmy znowu byli dziećmi biegnącymi przez las. Ja widzę tu opowieść o cudownym spotkaniu. Patrząc na niego, czuję, że każdy nowy dzień to przygoda pełna możliwości.