Opis obrazu

Na obrazie dominuje feeria kolorów. Zachód słońca, który przebija się przez ciemne chmury, maluje niebo na głębokie odcienie niebieskiego i purpurowego, a także ciepłe pomarańcze i żółcie. Klasyczna kompozycja krajobrazu z horyzontem dzielącym obraz na pół daje poczucie spokoju, ale i lekkiego niepokoju. Słońce, niczym magiczne "sun", odbija się na tafli wody, tworząc złocistą ścieżkę. Technika użyta przez artystę pełna jest ekspresji; pociągnięcia pędzla są odważne, tekstura płótna dodaje głębi. Nastrój obrazu jest nieco tajemniczy, jakby przyroda szykowała się na wieczorną ucztę. Czujesz tę aurę niepewności, ale i oczekiwania. W głowie pojawiają się myśli o przemijaniu czasu, ulotnych chwilach, które artysta uchwycił pędzlem. Może ten obraz przypomina nam o naszej ulotności? Patrząc na to dzieło czuję spokój, ale i lekkie dreszcze. W końcu, kto by nie poczuł ukłucia nostalgii patrząc na taki spektakl przyrody? Kolory są tak intensywne, że wydają się niemal żywe. "Czy to tak wygląda niebo?" zapytałby pewnie 7-letni maluch, zapatrzony w te barwy.