Opis obrazu

Obraz eksploduje ferią barw. Dominują pomarańcze, czerwienie i fiolety, które tworzą wizję jesiennego lasu. Korony drzew są malowane z pewną nonszalancją, jakby artysta używał techniki bazykania farbą. Złote odcienie tła dodają ciepła i nostalgii. Wyraźnie wyczuwalny jest nastrój tajemniczy, może nawet lekko mroczny, lecz nie pozbawiony nadziei. Patrząc na ten obraz, człowiek czuje się jakby wędrował o zachodzie słońca poprzez magiczny las. Styl pracy można określić jako impresjonistyczny – luźne pociągnięcia pędzla i fascynacja światłem przypominają słynne dzieła tego nurtu. Obraz wywołuje w odbiorcy emocje zachwytu i spokoju. Można się poczuć jak dziecko patrzące na fajne, kolorowe maźnięcia farbą. Jednocześnie gdzieś w tle pojawia się dreszczyk niepokoju. Myśli o przemijaniu natury, chwilowej kruchości piękna. To takie pretty amazing wrażenie! Osobiście, przypomina mi to czasy dzieciństwa, kiedy każde drzewo wydawało się bramą do tajemniczego świata. Swobodna forma i wykorzystanie intensywnych kolorów z pewnością przyciągają uwagę i nie pozwalają na nudę.