Opis obrazu

Obraz emanuje intensywnymi odcieniami pomarańczu, czerwieni i złota, tworząc aurę wieczornego spokoju. Kształty drzew są ledwie zarysowane, ale żarliwie intensywne; przypominają niespokojne ognie tańczące w rytmie jesiennego wiatru. Kompozycja jest symetryczna, z centralnym słońcem zanurzającym się w jeziorze, które odbija jego blask, jakby chciało zachować go na zawsze. Artysta zastosował technikę impasto, pozwalającą farbie wyjść poza płótno, dodać rzeczywistość, almost like a 3D effect. Czuje się tu tęsknota za minionym dniem, ale i obietnica spokoju nadchodzącej nocy. Kiedy na to patrzę, czuję ciepło bijące od obrazu. To jak otulająca obecność starego przyjaciela. Moje dziecko spytało: „Czy to ognisko?” - i w tym jest coś magicznego, że widok zachodzącego słońca może przywołać tak różne obrazy. Jest coś niedopowiedzianego, swobodnego, jakby artysta chciał uchwycić chwilę, ale pozwolił jej jednocześnie pozostać ulotną. Obraz mógłby ozdobić salon, wprowadzając do wnętrza nieco emocji i ciepłego blasku. Zaintrygowany jestem, jak różni ludzie reagują, co widzą? Dla mnie to przypomnienie o pięknie prostoty natury.