Opis obrazu

Na obrazie dominuje prostota i precyzja linii. Kolory są wyraziste: róż, zieleń, błękit i czerń, składające się na geometryczną kompozycję. Linie krzyżują się i przecinają w sposób, który może budzić skojarzenia z formalnym tańcem, jakby każdy z kolorów miał swoją melodię do odegrania. Atmosfera jest chłodna, nieco surowa, ale i zaskakująco fascynująca. Artysta zaszalał z minimalizmem. Technika użyta tutaj to klasyczny rysunek - prostota formy w najbardziej esencjonalnej postaci. Obraz może wzbudzać u odbiorcy poczucie uporządkowania, a jednocześnie intrygować swą zagadkowością. Czy te linie biegną ku przyszłości, czy są opowieścią o abstrakcyjnej mapie? Stylem przypomina nieco twórczość konstruktywistyczną, gdzie każde pociągnięcie widzi się jako świadomy wybór. Moje refleksje krążą wokół tego, jak coś tak prostego może jednocześnie być tak bogate w treść. To trochę jak w "pionowy" – zawsze ciekawi cię, co jest dalej. Kiedy patrzę na ten obraz, czuję mały dreszczyk. Jakby ktoś szepnął do mnie tajemnicę, którą tylko ja mogę zrozumieć. A może jest odwrotnie? Obraz wygląda, jakby mógł to być szkic planu nieznanej struktury, budynku sięgającego sky is the limit! Pewnie gdyby zapytać dziecko, powiedziałoby: "To jakby kolorowe drogi na kartce!". Totalnie coś w tym jest. Każda linia to ślad, każda krzywizna zaprasza do odkrycia czegoś nowego. Fascynujący ten świat prostoty.