Opis obrazu

Na obrazie widać sylwetkę postaci, która zdaje się zamyślona lub zagubiona. Przewijają się tutaj subtelne odcienie zieleni i brązu, delikatnie przełamane błękitami. Kompozycja tego obrazu jest dynamiczna, choć zarazem enigmatyczna. Postać ma niewyraźne linie, zamazane kontury – jakby artysta była w pośpiechu albo chciał coś ukryć. Atmosfera jest mistyczna, jak poranek we mgle, pełen zapomnianych ścieżek. A może to wieczór? Kto wie. Ten styl, to coś jak fusion pomiędzy impresjonizmem a abstrakcją. Artysta używa niepewnych pociągnięć pędzla, co wywołuje wrażenie ruchu. Obraz wywołuje poczucie zagubienia, nostalgii. A czasem rozbawienia: "Czemu ta osoba wygląda jak duch?" – mogłoby powiedzieć dziecko. Można poczuć echo własnych wspomnień, tych, które są blurry. Nie jest to happy-go-lucky painting. Jest melancholijny, wciągający, zmuszający do refleksji. Jest w nim coś, co sprawia, że patrząc, myślisz: „Ciekawe, co dalej?”