Opis obrazu

Obraz przedstawia złożoną kompozycję, w której centralnym punktem jest profil twarzy spleciony z architektonicznymi elementami przypominającymi miniaturowe budowle i kupuły. Rysunek wykonany ołówkiem, delikatne cieniowanie i precyzyjne linie tworzą wrażenie głębi. Całość przywodzi na myśl surrealistyczny świat, w którym granice między człowiekiem a miastem zacierają się. Nastrój jest tajemniczy, trochę jakby science fiction, bo kogoś można się spodziewać z kosmosu zaraz. Artysta skupił się na detalach, co widać w misternie zaprojektowanych kształtach przypominających labirynt. Może to być metafora skomplikowanej ludzkiej natury czy rozwoju cywilizacji. Taka refleksja, że życie to niekończąca się podróż przez różnorodne przestrzenie. Osobiście uderza mnie ta harmonia między organicznymi i architektonicznymi formami, które są jakby w wiecznej symbiozie. Dziecko powiedziałoby: "Ten pan ma domki na głowie!". Naprawdę coś w tym jest. Wydaje się, że artysta użył czegoś więcej niż tylko techniki rysunku, jakby jego wyobraźnia była nasycona czymś z innego wymiaru. To właśnie sprawia, że obraz fascynuje i zmusza do refleksji.