Opis obrazu

Obraz przedstawia surrealistyczny świat, w którym dwie monumentalne postacie przypominają konstrukcje architektoniczne. Po lewej stronie dostrzec można kobietę o subtelnym uśmiechu, której włosy przechodzą w budynki. Dominują tu stonowane kolory – szarości, beże i subtelne odcienie błękitu. Na drugim planie widać tajemniczą postać przypominającą rycerza, której twarz jest jakby wtopiona w struktury z wieżami i kopułami. Kompozycja tworzy wrażenie snu, a może jakiegoś marzenia. Atmosfera jest mistyczna, nieco melancholijna. Pejzaż w tle, lekko zamglony, sprzyja refleksji. Artystyczny styl jest bez wątpienia surrealistyczny. Intrygujące połączenie człowieka z architekturą wydaje się niesamowite, trochę jak w bajce. Oglądając, można poczuć się jak w innym świecie – magical, wręcz nierealnym. Technika wykonania przywodzi na myśl połączenie klasycznego malarstwa olejnego z nowoczesnym podejściem do formy i przestrzeni. Obraz, oddziałując na wyobraźnię, może wzbudzać poczucie zachwytu i pytania o naturę rzeczywistości. Jest w tym coś, co mówi „świat to więcej niż widzimy na co dzień”. Kto wie, może to po prostu opowiadanie o miłości między miastem a jego mieszkańcami? Dla dziecka, mogłoby to wyglądać jak bajka, gdzie zamki są największymi bohaterami. Czasem zastanawiam się, czy te postacie żyją swoim życiem, kiedy nikt nie patrzy.