Opis obrazu

Na obrazie dominuje ciemna paleta kolorów, głównie odcienie czerni i szarości. Postać, ujęta w pozycji skulonej, zdaje się być malowana płynnie, z finezją. Wydaje się, że każda linia to struga melancholii. Przyciąga wzrok białe światło padające na ramiona i kolana, podkreślając dramatyzm sylwetki. Zacieniające się tło tworzy aurę tajemnicy, a może i smutku. To dzieło emanuje przygnębieniem, ale i pewną intymnością. Technika artystyczna jest surowa, trochę jakby ktoś malował z użyciem pędzla od mopa. Myślę sobie – wow, jakiegoś geniusza to musiało być dzieło. Może niektórych widzów malunek wprowadza w stan zadumy, zatrzymania na chwilę. Emocje są namacalne, prawie że można je dotknąć. To "silence" dzieła jest aż krzyczące. W stylu autora można wyczuć impresjonizm, choć jest tu i coś z ekspresjonizmu. Mały Bartek powiedziałby: "Ktoś się smuci". Uderza mnie bezradność, która promieniuje z tego obrazu. Coś pięknego w tej szarości, która przedziera się przez uczucia.