Opis obrazu

Obraz emanuje intensywnymi odcieniami błękitu przerywanymi przez dynamiczne, czerwonawo-czarne smugi przecinające jego tło. Niby niebo po burzy, ale nie do końca. Kształty są nieregularne, rozmyte na brzegach, jakby artysta bawił się granicami ciszy i chaosu. Wyczuwa się w tym działaniu pewną dozę szaleństwa, które jednak nie przesłania harmonii płynącej z tej kompozycji. Nastrój, jaki bije z obrazu, jest tajemniczy, a jednocześnie niepokojąco pociągający. To trochę jak uczucie, kiedy oglądasz zachód słońca i nie możesz oderwać wzroku. Artysta posłużył się techniką impasto, aby nadać obrazowi teksturę i głębię. Ślady pędzla są wyraźne, a farba nałożona warstwowo dodaje dziełu niemal rzeźbiarskiego wyrazu. Efekt jest dramatyczny, niemal jak słowo "drama" w angielskim, które tu pasuje jak ulał. Obraz wywołuje emocje całkowicie niejednoznaczne. Można poczuć spokój lub niepokój, fascynację lub niezrozumienie. Jak dziecko powiedziałoby: niebieski jest jak ocean, a czerwone jak wielka ryba. Patrząc na to dzieło, zastanawiam się, co myślał artysta, stojąc przed płótnem. Czy to wyraz jego wewnętrznego świata, czy może odbicie czegoś bardziej uniwersalnego? To jeden z tych obrazów, które zapadają w pamięć i pozostają tam na długo.