Opis obrazu

Obraz jest niezwykle intensywny, zdominowany przez żywe kolory: głęboki czerwony, niebieski i pomarańczowy. Centralnym punktem jest postać w jaskrawym, niebieskim płaszczu, kontrastującym z krwistoczerwonym tłem. Kompozycja obrazu jest dość klaustrofobiczna. Poczucie zamknięcia potęgowane jest przez ciasno rozmieszczone figury, zdające się być zamknięte we własnych, odrębnych światach. Styl malarski jest swobodny, z dynamicznymi pociągnięciami pędzla, które dodają dramatyzmu. Dzieło emanuje niepokojem i napięciem, wprawiając widza w stan refleksji nad alienacją i samotnością. Można poczuć się jak w zatłoczonym subway, pełnym emocji i ludzkich trudów. Patrząc na obraz, zastanawiamy się: co myślą te osoby? W mojej głowie koi myśl, że każdy ma swoją własną, osobistą historię. Dziecięce zdanie mogłoby brzmieć: „Ludzie na rysunku są smutni”. Technika użyta przez artystę jest odważna, wręcz brutalna w swoim przekazie. Emocje bijące z tego dzieła skłaniają do głębszej analizy, zmuszają do zadumy, pozostawiając niepokój i ciekawość. Skany kolorów i nastrojów są, mówiąc potocznie, totalnie "in your face", co sprawia, że obraz długo pozostaje w pamięci.