Opis obrazu

Obraz jest prawdziwie magiczny, pełen subtelnych odcieni pastelowych barw. Dominują tutaj fiolety, błękity oraz subtelne różowe akcenty, które zdają się migotać jakby we mgle. Centralnym elementem jest postać kobiety, której sylwetka jest wykonana w bardziej monochromatycznych tonach. Jej prosta, lekko pochylona poza, jakby zatrzymana w połowie kroku, dodaje obrazowi tajemniczości. Zastosowana technika to prawdopodobnie impasto, co stwarza teksturę ożywiającą powierzchnię płótna. Nastrój jest nieco dreamy, jakby człowiek znajdował się na pograniczu dwóch światów. Może to być chwila kontemplacji, zagubienia albo poszukiwania. Bardziej formalnie mówiąc, artysta zastosował finezyjną grę światła i cienia, które prowadzą wzrok po płótnie falistym rytmem. Postać sprawia wrażenie kruchości, a może to my wszyscy czasem czujemy się tacy niepewni. Takie, wiesz, zawieszenie w przestrzeni, które rozbudza wyobraźnię. Dla mnie to jak przechodzenie przez bramy do nikąd, jakby świat wokół mógł się w każdej chwili rozsypać na magiczne kawałki. Trochę jak w opowieści, gdzie nagle wszystko jest możliwe. Ciekawe, co by pomyślało dziecko – może, że pani idzie na księżyc. A ja myślę, że ten obraz mówi do nas cicho, z nutą melancholii, że czasem życie to tylko gra świateł i cieni. Wow, ależ to deep, nie.