Opis obrazu

Obraz emanuje tajemniczym urokiem i delikatnością. Kolory dominujące to miękkie odcienie różu i fioletu, harmonijnie przeplatane z subtelnymi brązami i szarościami. Kompozycja prowadzi oko przez spokojny las, pełen smukłych drzew, których korony zdobią tiulowe kwiaty. Pośrodku, na skraju leśnej polany, spoczywa samotna postać kobiety, jakby w zamyśleniu. Atmosfera obrazu jest magiczna, jak ze snu. Czuć spokój, ale i pewną nostalgię. Styl artysty jest impresyjny, choć dostrzegalne są także elementy realistyczne. Technika użyta do stworzenia mgiełki światła oraz staranne pociągnięcia pędzla przywodzą na myśl lekkie dotknięcia marzeń. Patrząc na ten obraz, można poczuć serenity. Zatrzymujesz się na chwilę. Tajemnicza postać zdaje się być zatopiona w myślach, co wywołuje u odbiorcy pytania o znaczenie tej sceny. Co ona robi w tym tajemniczym lesie? Może to być alegoria oderwania się od rzeczywistości. A ja bym tam chciał pobiegać. To dzieło zachęca do refleksji nad własnym życiem.