Opis obrazu

Obraz emanuje spokojem i tajemnicą dzięki subtelnym przeplatającym się kolorom. Dominuje tu jasne niebieskie niebo z ciemniejszym akcentem przypominającym oko burzy. Poniżej fale delikatnych zieleni i żółci przechodzą w ciepłe odcienie pomarańczu. Kompozycja, choć prosta, niesie zaskakujące bogactwo. Odbiorca czuje się jakby patrzył na nieziemski krajobraz, gdzie ziemia spotyka niebo w magiczny sposób. Styl artysty odnosi się do pejzaży abstrakcyjnych, gdzie impresjonistyczna technika zlewa się w harmonijną całość. Można poczuć, jak pędzel delikatnie przesuwa się po płótnie, pozostawiając za sobą miękkie, płynne kolory. Ale zobacz, Mamo, to wygląda, jakby niebo chciało zjeść ziemię! Obraz wywołuje różnorodne emocje. Dla jednych to czas zadumy, dla innych afirmacja spokoju i równowagi. Widz może poczuć dreszczyk tajemnicy lub wewnętrzną ulgę. To dzieło idealne do kontemplacji, bo czasem "less is more". I ta jedna kropka na niebie, jakiś niuans, czy to może symbol czegoś większego? Osobiście, patrząc na to płótno, czuję się jak w przytulnym kocu w deszczowy dzień, otulona i bezpieczna.