Opis obrazu

Na obrazie widzimy dwa kruki siedzące na starych drewnianych słupkach otoczonych resztkami jesiennej roślinności. Tło to rozmyty, pastelowy zachód słońca, który zabarwia niebo na delikatny pomarańczowy odcień, ładny taki! Kompozycja jest spokojna, ale też tajemnicza. Artysta użył subtelnych pociągnięć pędzlem, tworząc realistyczny, ale zarazem nieco impresjonistyczny krajobraz. Kruki, czarne jak noc, kontrastują z jasnymi kolorami otoczenia, dodając dramatyzmu. Obraz emanuje mieszanką nostalgii i spokoju. Można niemal poczuć mroźne powietrze tego zimowego dnia. Może nawet wywoływać w odbiorcy refleksję nad przemijaniem i przyrodą. Widać tu piękno prostoty, almost like magic. Krzyk kruków zdaje się być cichy, a jednak wyraźny na tym pustkowiu. Malowniczy styl i technika pozwalają odbiorcy niemal "wejść" na obraz, dotknąć śniegu. Ta scena może wywołać uśmiech pełen zadumy i skłonić do zastanowienia się nad cyklami natury. Dzieciak by powiedział: Patrz, ptaszki gadają! Wydaje się, że sztuka ta przemawia do nas w cichy, lecz wymowny sposób.