Opis obrazu

Ten obraz to prawdziwa eksplozja zieleni, która wypełnia całe płótno, jakby artysta chciał zanurzyć nas w oceanicznej głębi. Barwa jest jednolita, ale tak naprawdę to nie do końca, bo widać subtelne linie, które przypominają ślady w piasku albo ruch wody. W świetle te linie nabierają delikatnego, srebrzystego połysku, jakby maleńkie promyczki słońca odbijały się od powierzchni oceanu. Rozmyta struktura nadaje dziełu dynamiczny, a zarazem uspokajający charakter. Atmosfera jest spokojna, ale jednocześnie pełna energii. Może to być cień nadchodzącej burzy, ale też zefir poranka nad jeziorem. Takie myśli przychodzą do głowy, kiedy patrzy się na ten obraz. Czy to abstrakcja? No, zdecydowanie tak, lecz jednocześnie odczuwamy związek z przyrodą. Technika artystyczna jest minimalistyczna, oparta na delikatnych pociągnięciach pędzla, które tworzą falowanie podobne do płótna wydeptanego przez czas. Czasem można pomyśleć, że to po prostu zielony kolor. Ale nie, to whole universe zawarte w jednym odcieniu. Dla 7-letniego dziecka to może być ogromna kałuża, w której biegają śmieszne chmurki. U mnie wywołuje uczucie spokoju i takiej troszkę zadumy. Taki paradoks natury i sztuki. Obraz tętni życiem, choć wydaje się tak stonowany. Piękno tkwi w prostocie, jak mawiają, i tu to hasło sprawdza się idealnie.