Opis obrazu

Na obrazie widzimy intrygującą kompozycję złożoną z równoległych zielonych kredek, które układają się w falisty, niemalże muzyczny rytm na tle intensywnego, żółtego koloru. Tło jest żywe, wręcz bije energią, kontrastując z uporządkowanymi zielonymi liniami. Kredki tworzą dwa odrębne, symetryczne kształty, jakby grały w jakąś uporczywie ciekawą grę kolorów i form. Atmosfera tego dzieła jest ożywcza, pobudzająca, sprawiająca wrażenie trójwymiarowości i głębi. Wygląda to trochę jak jakiś optyczny trik, który zatrzymuje wzrok na dłuższą chwilę. Artysta posłużył się techniką wykorzystującą prostotę form, ale nie sposób jej nazwać nudną. Widać tu inspirację minimalizmem, a może nawet jakimś akcentem psychodelicznego pop-artu. Zastanawiam się, czy autor chciał, by czuło się to poczucie chaosu kontrolowanego porządkiem. Może chciał powiedzieć: "życie jest jak te kredki, niby wszystko na miejscu, a jednak zaskakuje?" Obraz wywołuje mieszankę emocji. Można poczuć spokój wynikający z porządku, ale również niepokój wywodzący się z intensywności kolorów. Przypomina mi jakoś moje dzieciństwo, gdy budowałem wieże z klocków, które zaraz się przewracały. Interesujący jest też format pracy – czyż nie przypomina to trochę wykresu dźwiękowego? Jakbyśmy słyszeli "sound" poprzez patrzenie. Można powiedzieć, że obraz ten to prawdziwa "feast for the eyes" – uczta dla oczu, gdzie prostota tworzy symfonię wizualnej harmonii.