Opis obrazu

Na obrazie widać bukiet kwiatów, pełen pastelowych kolorów, które aż proszą się, by się im przyjrzeć bliżej. Zamknięte w ciepłym, pomarańczowym wazonie, różowe i żółte piwonie unoszą się jak chmury na niebie, otoczone zielonym tłem liści. Każdy płatek wydaje się jedwabisty, delikatny; kolorystyka jest subtelna, ale nie nudna, co nadaje całości harmonijny "vibe". Na stole, na białym obrusie, leży zapomniany kwiat, zdaje się szeptać: "cześć, jestem tu!" Atmosfera dzieła jest spokojna, przyciasna, domowa. Istnieje w nim pewna melancholia, ale i radość, jak w letnie popołudnie, gdy świat wydaje się zatrzymany w miejscu. Artysta użył techniki impasto, malując grubymi pociągnięciami, co dodaje tekstury i głębi. Odbiorca może poczuć ciepło i nostalgia. Przypominają się czasy, kiedy odwiedzało się babcię, a w wazonie zawsze były świeże kwiaty. Nie można oprzeć się wrażeniu, że każda piwonia ma swój własny charakter. Taka mała, wielka codzienna magia na płótnie. Uczucie? Jakby ktoś przytulił nas pachnącym bukietem w środku chaotycznego dnia. Wow, art in its most gentle form.