Opis obrazu

Obraz emanuje intrygującą, niemal tajemniczą atmosferą. Dominujące kolory to zielenie, brązy i biel, które tworzą pionowe paski, przypominające nieco kory drzewa. Kształty są geometryczne, uporządkowane, choć niedoskonałe, co nadaje im naturalny urok. Można by pomyśleć, że to spacery po lesie zimą, gdzie biel śniegu przeplata się z zielenią iglastych drzew i brązem kory. Kompozycja jest dynamiczna, a jednocześnie harmonijna, co przyciąga wzrok. Styl artystyczny jest ciekawy, abstrakcyjny, z elementami przypominającymi technikę kolażu. Tak to jakby artysta bawił się strukturą i teksturą, eksplorując granice między formą a treścią. Można poczuć, jak obraz mówi do nas o cyklu natury - coś jak niewypowiedziana rozmowa z lasem. Mamy wrażenie, że dzieło wywołuje w odbiorcy poczucie spokoju i jednocześnie pewną ciekawość. Dla niektórych mogą to być wspomnienia z dzieciństwa, gdy bawili się na świeżym powietrzu. "Wow, to jak domek ze snu" - tak by powiedziało dziecko zapatrzone w te barwy. Technika użyta w obrazie sprawia, że wydaje się on bardziej tactile, jakbyśmy mogli dotknąć i poczuć fakturę, co jest, no cóż, engaging. Osobiście, patrząc na ten obraz, czuję spokój i pewną tęsknotę za naturą. Jest w nim coś magicznego, coś, co każe pochylać się nad prostymi rzeczami w życiu.