Opis obrazu

To intrygujące dzieło przedstawia sylwetkę nagiej postaci. Dominują odcienie czerni i bieli, tworzące dramatyczne kontrasty i rzucające cienie. Kontury są wyraźne, wyrysowane graficznymi liniami, które zarysowują ciało w sposób geometryczny, niemalże jak z podręcznika o anatomii. W połączeniu z dynamicznymi kreskami tła, ten obraz emanuje bardzo surową atmosferą, niemalże jakby ktoś wlał do niego trochę "darkness". Myślę, że autor chciał uchwycić zarówno piękno, jak i kruchość ludzkiego ciała. Styl jest prosty, ale skuteczny. Użyte tu techniki artystyczne przypominają szkicowanie ołówkiem, z naciskiem na cieniowanie i teksturę. Może przypominać próbę uchwycenia chwilowego wyrazu, jakby model zaraz miał się poruszyć i zniknąć z kartki. To sprawia, że obraz jest dynamiczny, ale i delikatny. Może wywoływać emocje związane z intymnością i introspekcją, jakby zobaczyło się coś, czego nie widać na co dzień. Każdy kto patrzy na ten obraz może czuć jakąś taką dziwną bliskość lub nawet niepokój. Jedno dziecko powiedziałoby: dlaczego nie ma więcej kolorów? I w tym właśnie leży siła tego obrazu. Nie wszystko musi być kolorowe, żeby było piękne. Mimo prostoty techniki, dzieło to pozostawia pole do licznych interpretacji i refleksji na długi czas. Czasem, mniej znaczy więcej.