Opis obrazu

Na obrazie dominuje subtelna gama błękitów, przemieszana z delikatnymi odcieniami szarości, które tworzą zamglony krajobraz. Pociągnięcia pędzla są szerokie, nieco niechlujne, jakby artysta pozwolił sobie na chwilę beztroski, malując spontanicznie. Takie pastelowe kolory w połączeniu z chaotycznymi ruchami nadają dziełu spokojny, lecz nieco melancholijny nastrój. Stylem przypomina to trochę abstrakcję, gdzie widz zaproszony jest do własnej interpretacji. Yeah, w końcu każdy z nas może zobaczyć co innego. Obraz wywołuje refleksję nad pogodą. To jakby patrzeć na niebo chwilę przed burzą. Wydaje się ciche, a zarazem napięte. Dziecko mogłoby powiedzieć, że to wygląda jak wielki pluszowy koc! Technika malarska sugeruje szybkość i emocję chwili. Mogę niemal poczuć tę chwilową ulgę, kiedy zamykam oczy i zanurzam się w tej wizualnej wilgotnej aurze. Artysta dał nam coś, co wydaje się jednocześnie bardzo osobiste i uniwersalne. Dzięki tej prostocie obraz emanuje swego rodzaju urokliwą tajemnicą.