Opis obrazu

Na tym obrazie dominuje kontrast między czerwienią a bielą, połączony z czarnymi pionowymi liniami, które niczym bariera dzielą powierzchnię płótna. Wyraziste czerwone prostokąty rozlewają się na białym tle, sprawiając wrażenie jakby były częścią większej całości, której tylko skrawek możemy zobaczyć. Kompozycja jest prosta, ale magnetyczna, przyciągająca wzrok swym minimalizmem. Artystyczna surowość i prostota, paired z liniowym porządkiem, dają wrażenie nieskończoności, jakby obraz mógł trwać poza ramą, w bezkresie. Styl artysty można by opisać jako wyrafinowaną abstrakcję. Linie i kształty są używane z precyzją, jakby były częścią architektonicznego planu. Coś w rodzaju buddyjskiej medytacji na płótnie. Odbiorca może odczuwać spokój lub też niepokój, zależnie od własnej interpretacji. Dla 7-letniego dziecka, to może wyglądać jak poplątana krata na dużym placku z keczupem i majonezem! Impulsem, który wydobywa się ze środka obrazu, jest zaskoczenie i tajemnica. Taki obraz, choć wydaje się prosty, może wywołać burzę emocji. Dla mnie to przypomnienie o tym, jak mała część może kryć w sobie cały wszechświat.