Opis obrazu

Obraz ten emanuje niepowtarzalnym blaskiem kolorów i intrygującą kompozycją. Dominująca pomarańczowa wiolonczela wyróżnia się na tle czarno-białej szachownicy, która faluje jakby poruszona niewidzialnym wiatrem. Kolory są intensywne, wręcz hipnotyzujące, a ich kontrast przyciąga wzrok i sprawia, że chce się patrzeć dłużej. Pomarańcz i czerń, takie typowe i znane nam wszystkim. Autorem obrazu musiał być ktoś z duszą szalonego artysty. Styl to trochę surrealizm, ale i odrobina abstrakcji. Linia i forma są wyraźnie dopracowane, co nadaje całości dynamizmu. Ruch tej szachownicy, a może muzyka płynąca ze strun wiolonczeli, tworzy atmosferę pełną energii i dźwięku. Obraz na pewno wzbudza emocje. Może rozważać wpływ muzyki na chaos codzienności albo po prostu pokazać, że sztuka nie jest taka prosta, jak się wydaje. Moje pierwsze wrażenie? Zaskoczenie. Jakbym stanął na granicy między porządkiem a niewiadomą, ale wiecie co? To jest super. Ktoś mógłby powiedzieć one-word: "captivating". Taki obraz może sprawić, że pomyślimy o muzyce, która przekształca naszą rzeczywistość, jej zdolności do wprawiania w ruch to, co nieruchome. Dzieciak by powiedział, że to wygląda jak jakaś magiczna wiolonczela, co gra sama, i to w sumie sporo by tłumaczyło. Artystyczny miszmasz form i kolorów, który długo zostaje w pamięci. No mówię wam, niesamowite uczucie.