Opis obrazu

Na obrazie widać nieokreślone plamy kolorów, które układają się w chaotyczny, niemal marzycielski sposób. Dominują szarości, zielenie i beże, przetykane jaskrawymi żółciami oraz subtelnymi pomarańczami, które dodają kompozycji dynamiczność. Ruch pędzla tworzy rozmyte kształty, sugerujące eksplozję lub może kwiaty rozkwitające na wietrze. To jakby patrzeć na rozmyte wspomnienie z dzieciństwa, coś jednocześnie bliskiego i nieuchwytnego. Atmosfera obrazu jest jak sen, który ulatuje po przebudzeniu – pełen tajemnicy, a jednocześnie niosący spokój. Technika jest swobodna, luźna, wręcz impresjonistyczna, jakby artysta chciał uchwycić emocje raczej niż szczegóły. Dla mnie to like a journey into the unknown. Obraz może wzbudzać w odbiorcy refleksję na temat ulotności chwil, wzruszać lub zmuszać do zadumy. Czujesz ten lekki niepokój i jednocześnie fascynację. Ciekawe, co artysta myślał, gdy malował te plamy. Może to jest jakiś sekret? Pyta 7-letnie dziecko – Kto rozlał te farby? Kolory są rozedrgane, migoczące w świetle, jakby tańczyły na wietrze, co sprawia, że obraz żyje własnym życiem. Niby nieskładne, ale jednak spójne, tworząc mozaikę uczuć zamkniętych w czasie.