Opis obrazu

Obraz, całkowicie zanurzony w odcieniach szarości i czerni, przypomina zawikłaną mozaikę z kształtów i smużek. Dynamiczne linie i kontrasty tworzą chaos, który zaskakuje i intryguje jednocześnie. To trochę jakby ktoś bawił się farbą i pozwolił jej spontanicznie tańczyć na płótnie. Centralnym punktem zdaje się być abstrakcyjna forma, przypominająca wir energii zamknięty w nieokreślonym kształcie – może to jakiś kosmiczny upadek, a może początek czegoś nowego? Całość emanuje pewną surowością, jakby artysta chciał uchwycić stan umysłu pełen niepokoju i refleksji. W obrazie tradycyjny styl malarstwa ustępuje technikom bardziej ekspresjonistycznym, spontanicznym gestom pędzla, drapaniom czy rozpryskaniom. Wywołuje to w nas niepokój, taką nieokreśloną tęsknotę, może nawet podświadomą chęć odkrycia ukrytych znaczeń. To trochę jakby artysta krzyczał that's chaos w języku farb. Widząc to, myślę o galaktykach, burzach i tym jak piękny może być bałagan. "To wygląda jak czarna dziura!" – mógłby powiedzieć siedmiolatek, zastanawiając się, co dzieje się w tym chaosie. Obraz prowokuje do zatrzymania się i pozwala nam zagłębić się we własne refleksje, poszukując sensu w bezładzie i ciszy.