Opis obrazu

Obraz od razu przyciąga wzrok swoją paletą kolorów. Dominują delikatne odcienie błękitu i zieleni, przełamane ciepłymi różami i sporadycznymi, głębokimi akcentami czerni. Kształty są tu zamaszyste, jakby ktoś machając pędzlem, pragnął uchwycić chwilowy nastrój czy impuls. Kompozycja przypomina odrealniony pejzaż, może to jakaś zmącona wspomnieniami ulica albo zaszumiony ogród. Atmosfera emanuje ciszą, jak wczesny poranek, gdy wszystko dopiero się budzi. Techniki użyte przez artystę, z lejącymi się farbami i smugami, dodają obrazu dynamiki i tajemnicy. Obraz działa na emocje, daje poczucie spokoju, ale i pewnej tęsknoty. Może nawet trochę melancholii. Jakby czas płynął wolniej, a my mogli się na chwilkę zatrzymać. Dzieło prowokuje do myślenia, co artysta miał na myśli. My Little Pony wyglądałby dobrze w takim krajobrazie. Ach, jakże chciałoby się tam zagubić, ale czy aby nie jest to złudna perspektywa? Niezależnie od interpretacji, obraz jest jak soft whisper sztuki – delikatny, ale znaczący. Klaskam w myślach dla tej emocjonalnej głębi.