Opis obrazu

Na obrazie dominują subtelne odcienie bieli i brązów, przypominające stare, zapomniane mury. Przechodzą one w siebie z pewną chropowatością, która przywodzi na myśl patynę czasu. Kompozycja jest pozioma, z wyraźnie zaznaczoną linią poziomu, dzielącą płótno na dwie części. U góry dominuje jasność, jakby światło rozprzestrzeniało się po powierzchni, a dolna część jest bardziej mroczna, przydymiona, pełna niejednoznacznych kształtów. Atmosfera emanuje spokojem, jak podczas zimowego poranka tuż przed burzą. Można poczuć tu nutkę nostalgii, echo przeszłości. Artysta zastosował technikę impastu, która dodaje obrazowi tekstury, sprawiając, że niemal czuć fizyczność farby. Emocje, jakie wywołuje to dzieło, mogą być różnorodne: od smutku, przez refleksję, po tęsknotę. Styl obrazu jest bliski abstrakcji, a jednocześnie nosi w sobie ślady realizmu. To jest takie cool, jak powiedzieliby młodzi. Kompozycja zmusza do przemyśleń, może nawet zadumy nad tym, co jest poza naszym zasięgiem. Może to dom z bajki, bo wygląda trochę jak domek z piernika. Patrząc na to dzieło, można doszukać się elementów melancholii, a także głębokiej, skrytej tajemnicy.