Opis obrazu

Na obrazie dominuje zmysłowe połączenie barw, gdzie niebo pełne jest dramatycznych chmur w odcieniach błękitu i szarości, przechodzących miejscami w głęboką czerń chmur burzowych. Horyzont oddziela płynnie niebo od ziemi, gdzie widoczne są złote łany zbóż, kołyszące się na lekkim wietrze. Takie jakby chciały zatańczyć. Całość tworzy kompozycję pełną dynamiki, jakby pejzaż tańczył w rytmie natury. Atmosfera obrazu jest nieco melancholijna, ale zarazem pełna spokoju. Przypomina, że po burzy zawsze wychodzi słońce. Chciałbym tam być, po prostu posiedzieć. Artystycznie autor zastosował technikę olejną, co widać po teksturze pędzla i miękkości przejść między kolorami. Takie trochę impresjonistyczne podejście do krajobrazu, w którym gra światła i cienia odgrywa kluczową rolę. Obraz ten może wywoływać różne emocje. Dla jednych może być to przypomnienie letnich wakacji na wsi, dla innych nostalgiczna refleksja nad zmiennością natury. A dzieci powiedziałyby pewnie, że to niebo jest groźne. Patrząc na to dzieło, można niemal odczuć "breeze" na twarzy, jakby samo płótno oddychało.