Opis obrazu

Obraz przedstawia tajemniczą postać skrytą w płomienistych barwach czerwieni i stonowanych odcieniach brązu oraz szarości. Przemawia do oglądającego z ekranu niepewnym spojrzeniem, a jej zmarszczona twarz opowiada historię pełną trudów i refleksji. Ogólnie, całość tworzy niezwykle mocny kontrast – żywe, ciepłe kolory płaszcza wyraźnie odcinają się od chłodnego tła, tworząc tzw. "focal point". To jakby postać z obrazu wychodziła naprzeciw widzowi. Nastrój panujący na obrazie jest zdecydowanie melancholijny, a może i nieco niepokojący. Przemawia do nas ciszą, ale w tle wyczuwa się jakąś opowieść. Artysta użył tutaj techniki impasto, co widać po grubo nakładanej farbie. To daje obrazowi teksturę, aż chce się dotknąć płótno i poczuć to pod palcami. Patrząc na ten obraz, można odczuć pewne współczucie, jakbym widziała w nim jakąś część siebie. C'est la vie, jakby powiedział ktoś inny, bo taka jest kolej rzeczy. Obraz zmusza do zastanowienia – nad życiem, nad starością, nad przemijaniem. Czy to smutne? Może tak, a może to tylko przypomnienie, że jesteśmy częścią większej całości. Kiedy na niego patrzę, myślę sobie: hej, może jest tu coś więcej niż tylko stare szaty i postać, która z nich wygląda. Po chwili pojawia się w umyśle myśl nie do odrzucenia. To trochę jak bajka z morałem opowiedziana przez kolory. I wtedy mój brat mówi: "To wygląda jak wielki płaszcz strażaka!" i ja się śmieje, bo dzieci potrafią zobaczyć coś, co dorosłym umyka.